Author:
Abstract
Barok Dönem sonrasında yaylı çalgı eserlerinin değişimi teknik açıdan dinamiklere ve yeni bestelenen eserlerin melodik yapılarına bağlı olarak başlamıştır. Bu noktadan yola çıkarak Klasik Dönem’deki eserler içerisinde eşlik ve melodilerin kontrpuantal yapıdan kurtulması oldukça dikkat çekicidir. Formların da gelişimi ile birlikte çoğunlukla heterofonik çalgı grupları (yaylı ve nefesli çalgılar) solo eserlerinde daha ön plana çıkmaya başlamıştır. Elde edilen ses gücü ve netliğe dayanarak eserlerin bestelenmesi, yaylı çalgılar başta olmak üzere yeni yay tekniklerinin kullanımını zorunlu hale getirmiştir. Hazırlanan çalışmanın ilk bölümünde Klasik Dönem ve Romantik Dönem keman eserlerinden örneklerle gelişen yay teknikleri ve Barok Dönem’e göre yorumsal farklılıklara değinilmiştir. Klasik Dönem, karakteristik yapısından da bahsedilerek teknik öneriler verilmiştir. İkinci bölüm içerisinde Romantik Dönem bestecilerinin, dönemlerinde yaşanan siyasi olaylar kapsamında besteledikleri eserlerinde müzikal duygudan bahsedilmiştir. Romantik Dönem içerisinde gelişen keman tekniğinin Klasik Dönem’den farklı olarak çalgının müzikal ve çalma tekniğine katkılarından söz edilmiştir. Bu süreçte ise Romantik Dönem eserlerinin genel karakteristik özelliklerinde de bahsedilerek her iki konu harmanlanmıştır. Son olarak çalışmanın içerisinde elde edilen kaynaklar ve veriler birleştirilerek her iki dönem içerisindeki müzikalite ve çalma teknikleri kapsamında değerlendirmeler yapılmış, elde edilmiş olan kaynaklara dayanarak öneriler sunulmuştur.
Keywords
Abstract
After the Baroque Period, the change of string instrument works started to change depending on the technical dynamics and the melodic structures of the newly composed works. Starting from this point, it is quite remarkable that accompaniment and melodies got rid of the counterpoint structure among the works of the Classical Period. With the development of forms, mostly heterophonic instrument groups (string and woodwind instruments) began to come to the fore in his solo works. Composing works based on the obtained sound power and clarity made it necessary to use new bow techniques, especially string instruments. In the first part of the study, bow techniques developed with examples from Classical Period and Romantic Period violin works and interpretive differences according to the Baroque Period are mentioned. Technical suggestions are given by mentioning the characteristic structure of the Classical Period. In the second part, the musical emotion in the works of the Romantic Period composers that they composed within the scope of the political events in their period was mentioned. The contribution of the violin technique, which developed in the Romantic Period, to the musical and playing technique of the instrument, unlike the Classical Period, is mentioned. In this process, the general characteristics of the Romantic Period works were also mentioned and both subjects were blended. Finally, by combining the sources and data obtained in the study, evaluations were made within the scope of musicality and playing techniques in both periods, and suggestions were presented based on the sources obtained.