Author:
Abstract
1979 yılında ahşaptan yaptığı Wood Stove isimli soba heykeli ile ateşi üretimlerinde kullanmaya başlayan heykeltıraş David Nash, ahşap malzeme ve ateşin yıkıcı gücünü eserlerinde kuvvetli bir çelişki olarak gündeme getirmiştir. Soba heykellerinden oluşan seride ahşabın kendisi için tehdit unsuru olan ateş ile bir aradalığı, sanatçının bu seri dışındaki üretimlerinde de gözlemlenen bir kutuplaşmadır. Bu çalışma, David Nash’in ateş ve ahşap malzemeyi uygarlık tarihi ile ilişkilenen tematik bir çerçeve içinde ele aldığı heykellerine odaklanmıştır. Metinde Nash’in ahşap heykellerinin yanarak küle dönüştüğü örnekler incelenmiş, bu nesnesizlik durumu ve heykelin fiziksel varlığını ortadan kaldıran üretim süreci üzerinde durulmuştur. Heykelin yanarak dönüştüğü kül, insan varlığı ve onun etkinliğine işaret eden bir kalıntı olarak, uygarlık tarihindeki insan ve ateş etkileşimi ile anlam bağları kurmaktadır. Sanatçının başka heykellerinde doğa koşullarının etkisi olarak karşılaşılan bu form dönüşümü, Nash’in ateş ve ahşap malzemeyi kullanarak yaptığı heykellerini irdelerken ipucu olarak değerlendirilmiştir. Çalışmada yer verilen heykellerinin tamamlamasında ateşin rolü, sanatçının sürece olan sadakati ekseninde tartışılmıştır. Nash’in kömürleşmiş heykellerini kullanarak kâğıt üzerine yaptığı desen çalışmaları ve küle dönen heykellerine dair tek kayıt olan fotoğraflar da metin içinde ele alınmıştır.
Keywords
Abstract
Sculptor David Nash, who started to use fire in his productions with his stove sculpture named Wood Stove made of wood in 1979, brought the destructive power of wood material and fire to the agenda as a strong contradiction in his works. The coexistence of wood with fire, which is a threat to itself, in the series of stove sculptures, is a polarization observed in the artist's productions outside of this series. This study focuses on David Nash's sculptures in which he deals with fire and wood material within a thematic framework related to the history of civilization. In the text, examples where Nash's wooden sculptures were burned to ashes were examined, and this state of objectlessness and the production process that eliminated the physical existence of the sculpture were emphasized. The ash, which the statue is transformed into by burning, establishes meaningful ties with the human and fire interaction in the history of civilization, as a relic pointing to the human existence and its effectiveness. This form transformation, which is encountered as the effect of natural conditions in the artist's other sculptures, was considered as a clue when examining Nash's sculptures made using fire and wood materials. The role of fire in the completion of the sculptures included in the work is discussed in the axis of the artist's loyalty to the process. The drawings that Nash made on paper using his charred sculptures and the photographs that are the only records of his sculptures turned into ashes are also discussed in the text.