HZ. PEYGAMBER’İN KADININ DÖVÜLMESİNE İZİN VERDİĞİ İFADE EDİLEN RİVAYETİN SENET VE METİN AÇISINDAN TAHLİLİ
Author:
Abstract
Rivayetlerde Hz. Peygamber’in (sav) meşhur fiili sünneti olarak hayatında hiçbir kadını dövmediği ama kadınların dövülmesine izin verdiği anlamındaki bir rivayet, kadına karşı şiddete dini referans olarak gösterilmektedir. Nitekim Nisâ sûresi, 34. âyetinin nuşûz ve darb kelimelerinin tefsirinde böylesi bir rivayete yer verilmektedir. Sahabî olup olmadığı tartışılan İyas b. Abdullah b. Ebû Zûbab tarafından haber-i vâhid olarak aktarılan bu rivayetin tahlil ve değerlendirilmesi ile ilgili bir çalışma bugüne kadar yapılmamıştır. İşte bu makalenin amacı; şiddetin dini bir referansı ve kaynağı kabul edilen bu rivayetin Peygambere aidiyetini incelemektir. Ayrıca aynı rivayetin mutekaddimûn ve muteahhirûn uleması tarafından nasıl anlaşıldığı ve yorumlandığı konusunu incelemek de makalenin hedefleri arasındadır. Yine çalışmamızda haber-i vâhid olarak aktarılan bu rivayetin mürsel rivayet olup olmadığı, tarihi süreç içerisinde hadis kaynaklarında nasıl geçtiği ve anlaşıldığı ile ilgili değerlendirmeler yapılacaktır. Hz. Peygamber’in kendi hayatında uygulamadığı bir davranış tarzını kendisine fikir danışanlar için izin vermesi ile ilgili rivayetin ortaya çıkardığı probleme geleneğimiz ve günümüz Müslümanları tarafından getirilen çözüm ve yaptıkları yorumlar değerlendirmeye çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
The narrative meaning that the Prophet (pbuh) did not beat any woman in his life as his actional sunnah but permitted beating women is shown as a religious reference to violence against women. As a matter of fact, this kind of narrative is included in the Tafseer of words "al-Nushuz" and "Darb" in Surah al-Nisa, āyah 34. No study on the analysis and evaluation about this controversial narrative that was narrated by an unconfirmed companion of the Prophet (pbuh), Iyas b. Abdullah b. Abū Zūbab as al-Khabar al-Wāḥid has been confirmed. The aim of this article is to examine whether this narrative that is embraced as a religious reference and source of violence belongs to the prophet. It is also among the aims of the article to examine how this narrative is understood and interpreted by mutaqaddimin and mutaakhirin ulamas. In the study, an assessment will also be made on whether the narrative that was narrated as al-Khabar al-Wāḥid is Mursal Hadith, and on how it was mentioned and understood in the sources of hadith in the historical process. The problem posed by the narrative claiming that The Prophet (pbuh) permitted to practice the behavior which he never attempted in his life and the solutions and interpretations provided by today's Muslims for it will be evaluated.