Author:
Abstract
Eski Uygurca anlatılar arasında önemli bir yeri olan Daśakarmapathaavadānamālā metinleri “On (kötü) davranış yolunun zincirleme hikâyesi” anlamına gelmektedir. Budizm’in Vaybajıkı mezhebine ait din dersi kitabından yapılmış bir çeviri olan metinler, Toharcadan Uygurcaya çevrilmiştir. Eseri Uygur Türkçesine aktaran kişi Şılazın Praşnıkı’dır. Çeviri tarihi fragmanda belirtilmeyen eserin en geç 11. ve 12. yüzyıllarda Türkçeye kazandırıldığı düşünülmektedir. Daśakarmapathaavadānamālā metinleri masalsı bir üslupla aktarıldığı için günlük hayata ve dilin kullanım imkânlarına dair son derece önemli verileri içermektedir. Bu makalede Türkçenin anlatım imkânları arasında öteden beri önem arz eden benzetmelerin yanında dönemin dil ve kültürüne dair kıymetli bulgular sunulmuştur.
Keywords
Abstract
The Daśakarmapathaavadānamālā texts, which have an important place among the old Uigur narratives, mean "sequenced stories of ten (evil) ways of behavior". The texts, a translation of a book of catechisms of the Buddhist sect Vaybajıkı, have been translated from the Tokharian language to Uigur language. The person who transfers the work to Uigur Turkish is Şılazın Praşnıkı. It is thought that the work whose translation date is not mentioned in the fragment is brought to Turkish at the latest 11th and 12th centuries. Since Daśakarmapathaavadānamālā texts are translated in a fairytale style, it contains extremely important data on daily life and language use possibilities. In this article, among the means of expression of the Turkish, precious findings about the language and the culture of the period were presented, as well as the similes which have been important for a long time.