Author :
Abstract
Özçekim, şüphesiz, bireylerin günlük yaşamının rutinleri arasına girdiğinden beri, sıradan bir fotoğraf çekme biçimi olmanın ötesinde, öz ya da benlik ile çekme eylemi arasındaki ilişkinin bir anı ölümsüzleştirmekten çok daha fazla anlamlar taşıdığı hale geldi. Çerçevelenen öz/benlik (self/ego) ile çerçeveleyen ben arasındaki ilişki; kişinin, benliğini fiziksel bedeninin o an içinde yer aldığı kompozisyon ile varoluşsal bir etkileşim içine soktuğu veya böyleymiş gibi gösterdiği ve belki çoğu zaman buna kendisini de inandırdığı yeni bir gerçeklik algısı ortaya çıkarmakta. Kişinin, kendi bedeni ile fiziksel çevresinin dar bir bileşeninden oluşturduğu bu kompozisyon içindeki etkileşim, benliğini nasıl çerçevelediğinin de bir göstergesi. Bu ön değerlendirme bağlamında özçekim fenomeni üzerinden benliğin çerçevelenmesi, Goffman’ın etkileşimci sosyolojik yaklaşımı olan dramturjik teori ve performans bağlamında tartışılacaktır.
Keywords
Abstract
Since being the routines of the daily lives of i
