Author :
Abstract
Dayanışma; genellikle insanların birbirine yardım etmesi, birbirlerini koruyup kollaması, işbirliği ve/veya çıkar birliği sağlaması anlamında ele alınmaktadır. kentsel yaşamın formel dayanışma biçimi olan refah devleti; 1980’lerden itibaren neoliberal ideolojiyle tasfiye edilmiş; yoksulluğun ve refahın oluşturduğu mekânsal uçurum ve izolasyon alanları iyice keskinleşmiş ve kentler artık kamusallıktan yoksun mekan kimliğine bürünmüştür. Sosyal, siyasal ve ekonomik olarak dışlanan yoksullar, artık ne formel ne de enformel tarafından içerilmeyen bir kesim olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı formel dayanışma içinde yer alan kent yoksullarının dayanışma biçimlerini anlamaya çalışmaktır. Bu doğrultuda İzmir Karabağlar ilçesinde sosyal yardım alan 20 kent yoksuluyla derinlemesine görüşmeler yapılmış ve elde edilen veriler nitel araştırma tekniği olan kategorik içerik perspektifiyle analiz edilmiştir. Bulgulara göre; yoksullar açısından her zaman büyük önem taşıyan ve yaşam prati
Keywords
Abstract
Solidarity is generally dealt with to help people together, to show compassion, to protect and guard each other, to provide cooperation and/or interest unity. The welfare state is formal kinds of solidarity of urban life, has been liquidated by neo-liberal ideology since 1980s; spacial gap and isolation areas which poverty and welfare created are well sharpened and cities are becoming the places lacked of institutionalism. The poors are excluded socially, politically and economically. They are emerged as section which is provided by neither a formal nor informal sector.The aim of this study is try to figure out the forms of solidarity of the urban poor within formal solidarity. In line with this, 20 urban poor who get social assistance were in-depth interviewed in Izmir, Karabaglar district. The data obtained was analyzed with categorical content perspective which is a qualitative research technique. According to the results, informal forms of solidarity have always carried great impor
