Author:
Abstract
En sıradan bir filmde bile sadece görüntünün yeteri enformasyonu iletemediği bilinen bir gerçekliktir. Bu nedenle, yönetmenler, görüntü düzenlemeleri ile nasıl ilgilenmek zorundaysalar ‘ses düzenlemesi’ ile de aynı anlayışla ilgilenmek zorundadırlar. Sinemasal anlatılarda, ses tasarımları giderek anlam eksenli yeni modülasyonlarla oluşturulmaya başlandı. Bunun doğal sonucu olarak da seyircinin sinemasal deneyimleri zenginleşip, farklılaştı. Dolayısıyla da salt yönetmenler değil aynı zamanda seyircilerin de dramatik bir öğe olarak sessizlik tasarımının, anlatımsal (expressively) niteliklerde nasıl kullanıldığını ve bir filmde ses-sessizlik geriliminin nasıl inşa edildiğini önceden bilmeleri gerekliliği oluştu. Günümüz sinemasının en belirgin dramatik etkilerinden biri de sessizliğin sunumudur. Çünkü ses ve sessizlik anları, birbirlerine karşı dengeler veya kontrastlar içinde anlam oluşturmada güçlü bir araç olarak kullanılabilmektedir. Sessizliğin anlamsal (semantic) içeriğinin çok d
Keywords
Abstract
It is a known fact that even in an ordinary movie an image solely cannot convey the information sufficienly.. That is the reason why, the directors have to pay the same attention to audio editing too as they have to pay to image editing. In cinematographic narrations, the sound designs began gradually to be created by new sense (meaning)-oriented modilations. As a natural consequence of it, the cinematographic experiences of audience grew richer and became differentiated. Hence, not only for the directors but also simultaneously for the audience, it became necessary to be aware of how silence design as a dramatic component is used in expressive qualities and how sound-silence tension is built up well in advance. One of the most obvious dramatic effects of present-day cinematography is the presentations of silence. Because, the moments of sound and silence, interactively can be used as a powerful tools in creation of senses (meaning) between opposite balances or contrasts. With almost