Author:
Abstract
Bernard Shaw, Pygmalion adlı eserinde, bir kadının yeniden yaratılma sürecindeki erkek velayeti ve başatlığının yapıcı ve yıkıcı yönleriyle ilgili gerçekleri inceler. Eserin başlığı, Shaw’ın oyununun temelini oluşturan Ovid’in mitolojik hikayesini ve alt algısal mesajlarını anlamayı gerektirir. Ovid’in hikayesindeki erkek heykeltıraş Pygmalion’a, yaptığı bir fildişi heykelden kusursuz bir kadın yaratma gücü bahşedilir. Bir kadın düşmanı olan Pygmalion’ın meydana getirdiği eser, erkek beğenisiyle donatılmış bir varlığın yaratılmasıyla ses bulan erkek bakış açısının bütün özellklerini içerir. Benzer şekilde Shaw’ın eseri Pygmalion’da da Eliza, yaratıcısının uzmanlığı olan sesbilgisinin öğretileriyle şekillenir. Ancak, cansız bir heykelin aksine, Eliza’nın ait olmadığı bir sınıfta varolabilmesi için geliştirmesi gereken başka beceriler de vardır. Bu noktada, bu çalışma Eliza’nın dönüşümünde erkek karakterlerin üstlendiği rolleri tanımlamayı amaçlamaktadır.
Keywords
Abstract
In his play, Pygmalion, Bernard Shaw explores the very facts about the constructive and destructive sides of male power and dominancy over the re-creation of a female. The title of the play calls for an understanding of Ovid’s mythological story and its subliminal messages which also provide a basis for Shaw’s play. In Ovid’s story, Pygmalion, a male sculptor, is granted the power to create a female paragon out of an ivory statue. As a woman hater, Pygmalion’s creation embodies all the traits of a male perspective that echoes itself in the making of a creature embellished with the choices of a male taste. Similarly, in Shaw’s Pygmalion, Eliza is molded with the teachings of her male creator’s profession, which is phonetics. However, unlike a lifeless statue, Eliza needs to improve some other skills in order to exist in a social class she is not born into. In this juncture, this paper aims at defining the roles of male characters in Eliza’s transformation.