Author :
Abstract
Dijital Çağ, dijital kelimesinin Türkçe karşılığı olan ‘sayısal’ ifadesinin yol göstericiliğinin de yardımıyla anlayabileceğimiz üzere, bilginin sayısal yollarla işlenebildiği bir çağı tanımlamaktadır. 20.yüzyılın ilk yarısından itibaren toplumların sosyal, ekonomik, kültürel, bilimsel, politik değişimlerine ilaveten teknolojik alanlarda da yoğun bir gelişim ve ilerleme olmuştur. Dijital çağın ortaya koyduğu teknolojik gelişmeler sayesinde öncelikle iletişim olmak üzere birçok alanda yenilikler ortaya çıkmıştır. Sanat ve tasarım alanlarının da kaçınılmaz şekilde maruz kaldığı bu yenilenme hareketleri ile teknolojik gelişmelerin etkisi bir araya gelince grafik tasarımda kullanılan teknikler, araçlar ve programlar yenilenmiştir. Hedef kitle ile iletişim kurmayı amaçlayan grafik tasarımcılar, bilgisayar ve buna bağlı araçların kullanımının yaygınlaşması ile geleneksel tekniklerin yanı sıra sayısal olarak tanımlanan dijital ortamlarda da çalışmalar üretmiş ve üretmektedirler. Yıllar içinde internetin yaygınlaşması ile birlikte grafik tasarımcılar için bu ortam kendilerini geliştirmelerine imkân sağlayan bir araştırma ve eğitim alanı sunmakla beraber kendi çalışmalarını da sergileyebilecekleri sanal bir mekân işlevi görmüştür. Dijital sanata dair ana unsur olarak kabul edilmiş olan teknolojinin, çağımızda sadece çağdaş sanata dair üretimlerde kullanıldığı bir araç değil, beraberinde medyası ve ortamı durumuna geldiği görülmektedir. Türkiye’de ise bu alanın uluslararası çapta etkinliğini görerek çalışma alanını dijital şekilde konumlandıran tasarımcılar, bu alanda yol haritasını çizerek ardından gelen diğer tasarımcılara yol göstermişlerdir. Bu doğrultuda dijital tasarımın Türkiye’de ve dünyada durmaksızın gelişerek ilerleyeceği ve bu alanda çalışan tasarımcılara daha rahat ve sınırsız bir alanda çalışma imkânı sağlayacağı öngörülmektedir. Buradan hareketle, bu çalışma dijital çağda grafik tasarım faaliyetlerini, dijital çağın Türk grafik tasarımına yansımalarını ve bu kapsamda artırılmış gerçeklik, tilt brush, hologram, NFT, metaverse kavramlarını incelemiştir. Ulusal sanatçıların üretimleri çalışmanın temelini oluştururken, az sayıda uluslararası örnek de değerlendirilmiştir. Çalışmada, dijitalleşme sürecinin grafik tasarım alanında geçirdiği dönüşüm ele alınarak, tasarımcılara ve akademisyenlere bir perspektif sunulmuştur.
Keywords
Abstract
The term Digital Age, as can be understood with the help of its Turkish equivalent “sayısal” (numerical), refers to an era in which information can be processed through digital means. Since the first half of the 20th century, societies have undergone intensive transformations not only in social, economic, cultural, scientific, and political domains, but also in technological fields. The technological advancements brought about by the digital age have led to innovations in various domains, most notably in communication. These transformations, which have inevitably influenced the fields of art and design, have prompted significant changes in the tools, techniques, and software employed in graphic design. Graphic designers, whose primary aim is to communicate effectively with their target audience, have begun to produce works in digital environments—defined by numerical data processing—alongside traditional techniques, as the use of computers and related technologies has become widespread. Over time, with the growing accessibility of the internet, digital platforms have not only offered designers a space for research and education but also served as virtual environments in which they can exhibit their creative output. Technology, widely acknowledged as the fundamental element of digital art, has evolved beyond being a mere instrument for contemporary art production, becoming both the medium and the context for artistic creation. In Türkiye, designers who recognized the global relevance of digital practices have proactively repositioned their work within this realm, thereby establishing guiding frameworks for subsequent generations of practitioners. In this context, it is anticipated that digital design will continue to evolve rapidly both in Türkiye and around the world, offering designers increasingly flexible and unrestricted creative environments. Accordingly, this study explores graphic design practices in the digital age, focusing particularly on how this era has influenced Turkish graphic design. It examines key digital concepts such as augmented reality, tilt brush, holography, NFTs, and the metaverse. The study is primarily grounded in the works of national artists, with a limited number of international examples also considered. By analyzing the transformation that the graphic design field has undergone in Türkiye’s digitalization process, the study aims to offer a comprehensive perspective for designers and scholars alike.
