Author :
Abstract
Keman, geniş bir repertuara sahip olmasının yanı sıra teknik açıdan da oldukça zengin bir çalgıdır. Orkestra müziğinde ve solo performanslarda kullanılan keman, tarih boyunca büyük değişimler geçirmiştir. Bu çalışmada öncelikle yaylı çalgılar ailesinin tarihçesi kısaca ele alınmış, Balkan, Türk ve Orta Doğu müziklerinin en çok kullanılan çalgılarından biri olan viol ailesinin kökeni araştırılmıştır. Viol ailesinin kökeni, Orta Asya göç kavimlerine, İslam ülkelerine ve Avrupa'ya kadar uzanmaktadır. Çalışmada, Türklerin en eski yaylı sazı olan ve yaklaşık 1000 yıldır var olan Iklığ’dan bahsedilmiş ve bu enstrümandan Kemane, Kemençe ve Rebap gibi birçok yaylı sazın geliştiğine vurgu yapılmıştır. Çalışmanın sonraki bölümlerinde, kemanın viol ailesinden türediği ve bu ailenin diğer üyeleri olarak bilinen viyola, viyolonsel ve kontrbasın özellikleri detaylı bir şekilde anlatılmıştır. İlk olarak 16. yüzyılın ilk yarısında Avrupa’da ortaya çıkan bu sazlar, 16. ve 17. yüzyılda İtalya’da yetişen birçok önemli yapımcı tarafından günümüz için en ideal formlara kavuşturulmuştur. Bu sazların müzikte kendilerini kabul ettirebilmeleri 17. yüzyılda gerçekleşmiş, 18. yüzyılda ise gelişimlerini büyük usta Antonio Stradivari ile tamamlamışlardır. Çalışmanın ilerleyen bölümlerinde, keman yapım sanatının tarihi ayrıntılı bir şekilde incelenmiş ve Nicolo Amati (1596-1684), Antonio Stradivari (1644-1737) ve Giuseppe Guarneri (1698-1744) gibi en önemli çalgı yapımcılarından bahsedilmiştir. Başta Cremona olmak üzere, en önemli çalgı yapım merkezlerine vurgu yapılmıştır. Çalışmanın sonlarına doğru “Altın Oranlar ile Keman Formunun Ortaya Çıkışı” ve “Keman Yapımı ve Akustik Özellikleri” ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir.
Keywords
Abstract
The violin is a string instrument that not only has a wide repertoire but is also technically rich. Used in orchestral music and solo performances, the violin has undergone significant changes throughout history. In this study, the history of the string instrument family is briefly discussed, and the origins of the viol family, one of the most commonly used instruments in Balkan, Turkish, and Middle Eastern music, are investigated. The origins of the viol family trace back to the nomadic tribes of Central Asia, Islamic countries, and Europe. The study mentions the Iklığ, the oldest string instrument of the Turks, which has existed for approximately 1000 years, and emphasizes that many string instruments such as the Kemane, Kemençe, and Rebap have developed from this instrument. In the subsequent sections of the study, it is detailed that the violin is derived from the viol family, and the characteristics of its other members, known as the viola, cello, and double bass, are thoroughly examined. These instruments first emerged in Europe in the first half of the 16th century and were shaped into their most ideal forms by many important makers in Italy during the 16th and 17th centuries. Their acceptance in music occurred in the 17th century, and their development was completed in the 18th century by the great master Antonio Stradivari. In the later sections of the study, the history of violin making is examined in detail, and important instrument makers such as Nicolo Amati (1596-1684), Antonio Stradivari (1644-1737), and Giuseppe Guarneri (1698-1744) are discussed. The study emphasizes the most important instrument-making centers, particularly Cremona. Towards the end of the study, "The Emergence of Violin Form with Golden Ratios" and "Violin Making and Acoustic Properties" are examined in detail.
