Author :
Abstract
Metamodernizm ilk kez Zavarzadeh tarafından kullanılan ve kültür teorisyenleri T.Vermeulen ve R. van den Akker’in kuramsallaştırdığı bir kavramdır. 2000’li yıllarla beraber artan terör saldırıları, ekonomik krizler, gelir dağılımındaki adaletsizliğin belirginleşmesi, muhafazakâr sağ siyasetin yükselişi, bu koşullara karşı olanların sosyal platformlarda gittikçe büyüyen gruplara dönüşmeleri, teknolojik gelişmeler vb. pek çok faktörün değerlendirilmesiyle ortaya çıkan bu kavram, kültürün önemli bileşenlerinden olan sanatın kendini ifade etme biçimini de etkilemiştir. Gittikçe belirginleşen bu ortamı Vermeulen ve van den Akker, modern ile postmodern arasında gerçekleşen bir ‘salınım’ olarak değerlendirmiştir. Onların yanı sıra R.Eshelman, L.Konstantinou ve J.MacDowell gibi teorisyenler, metamodernizmin sanattaki görünümü için ‘duygu yapısı’, ‘neoromantizm’, ‘performatizm’, ‘post ironi/yeni samimiyet’ gibi kavramlar önermişlerdir. Bu çalışmada önce metamodernizm kavramının tarihçesi ve ortaya çıkışı incelenecek, sonra da bahsi geçen kavramların kullanılış biçimleri araştırılacaktır. A. Lavender ve T. Dryton’ın metamodernizmle ilişkilendirilebilecek olan dinleme tiyatrosu ve katılım tiyatrosuna dair tespitlerinden hareketle İsviçreli yönetmen Milo Rau’nun “Hate Radio” (Nefret Radyosu), “Das Kongo Tribunal” (Kongo Mahkemesi) ve “Orestes in Mosul” (Orestes Musul’da) oyunları, yaptığı ve hakkında yapılan araştırmalar ışığında tartışmaya açılacak ve daha önce metamodernizmle hiç ilişkilendirilmemiş olan Milo Rau’nun eserlerinin metamodern açıdan nasıl değerlendirilebileceği masaya yatırılacaktır.
Keywords
Abstract
Metamodernism is a concept first used by Zavarzadeh and theorized by cultural theorists T. Vermeulen and R. van den Akker. This concept, which emerged by evaluating many factors like increasing terrorist attacks in the 2000s, economic crises, increasing inequality in income distribution, the rise of conservative right-wing politics, those who oppose these conditions turning into ever-growing groups on social platforms, technological developments, etc., has also affected the way art expresses itself, which is one of the important components of culture. Vermeulen and van den Akker have evaluated this increasingly evident environment as an ‘oscillation’ occurring between modern and postmodern. Additionally, theorists such as R.Eshelman, L.Konstantinou, and J.MacDowell have proposed concepts such as ‘structure of feeling’, ‘neoromanticism’, ‘performatism’, and ‘post-irony/new sincerity’ for the appearance of metamodernism in art. In this study, firstly the history and emergence of the concept of metamodernism will be analysed, and then the ways in which these concepts are used will be investigated. Based on A. Lavender and T. Dryton’s findings on the theater of listening and the theater of engagement, which can be associated with metamodernism, Swiss director Milo Rau’s plays “Hate Radio”, “Das Kongo Tribunal” and “Orestes in Mosul” will be discussed in the light of his work and the research on him and how Milo Rau’s works, which have never been associated with metamodernism before, can be evaluated from a metamodern perspective will be discussed.
