Author :
Abstract
Ekolojik tahribat, günümüz sanatının bilinç uyandırma ve dikkat çekme misyonundan hareketle, sanatta aciliyetli tartışma konularından biri haline gelmiştir. Doğayı ve tüm canlıları tehlikeye sokan bu tahribat, Alman sosyolog Ulrich Beck’in Risk Toplumu (2014) adlı kitabında değindiği üzere endüstrileşmeyle birlikte çoğalmaktadır. Oluşan tehlikeler karşısında kaygıların arttığı toplumu, risk toplumu olarak tanımlayan Beck ekolojik tahribatları; kirlilik, nükleer, kimyasal ve genetik üretim güçlerinin özelinde ele almaktadır. Anthony Giddens da Beck’in görüşlerinden hareketle modern toplumun yeni bir modele sürüklendiğini ifade ederek bu modeli “yüksek modernlik” olarak tanımlamıştır. Yüksek modern toplum, nükleer savaş ve ekolojik felaketlerin getireceği küresel tehlikelerin farkında olan bir modeldir. Görmezden gelinen riskler, yüksek modern toplum ile görünür ve her mecrada tartışılır hale gelmiştir. Böylece var olan ekolojik tahribatlar ile gelecekte tehlikeye dönüşebilecek çevresel sorunlar sanatçıların da dikkatini çekerek sanat pratiklerinde yer bulmaya başlamıştır. Bu çalışmanın amacı, özellikle nükleer ve kimyasal etkilerin yarattığı tahribatlara yer veren ekolojik sanat pratiklerini, riskler toplumu bağlamında ele alarak toplumsal yapı ile bağ kurmaktır. Bu noktadan hareketle makalenin önemi; ekolojik sanat pratiklerinin Riskler Ekolojisi başlığı altında ele alarak ekolojik sanata yeni bir model sunmasıdır. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, üretimlerinde özellikle nükleer kazaları konu edinen sanatçılara yer verilmiş ve bu felaketlere karşı bakış açıları değerlendirilmiştir. Araştırmanın sonuncunda, sanata dahil edilen bu pratiklerin gelecek için bir belge niteliği taşıdığı ve oluşabilecek olası sorunlara ışık tutacağı kanısına varılmıştır.
Keywords
Abstract
Ecological destruction has become one of the urgent topics of discussion in art based on the mission of modern art to awaken consciousness and attract attention. This destruction, which endangers nature and all living things, is increasing with industrialization, as mentioned by German sociologist Ulrich Beck in his book The Risk Society (2014). Defining the society in which anxiety increases in the face of emerging dangers as a risk society, Beck examines ecological destruction in terms of pollution, nuclear, chemical and genetic production forces Anthony Giddens also defined this model as “high modernity” by expressing that modern society is drifting to a new model based on Beck's views. High modern society is a model that is aware of the global dangers that nuclear war and ecological disasters will bring. The ignored risks are visible with high modern society and have become discussed in every medium. Thus, the existing ecological ravages and environmental problems that may turn into dangers in the future have attracted the attention of artists and have started to find a place in their art practices. The aim of this study is to establish a connection with the social structure by considering the ecological art practices, which especially give place to the destruc-tions caused by nuclear and chemical effects, in the context of the risks society. From this point of view, the importance of the article is that it presents a new model to ecological art by considering ecological art practices under the title of Ecology of Risks. In this study, where qualitative research method is used, artists who are especially interested in nuclear accidents in their productions were included and their perspectives towards these disasters were evaluated. At the end of the research, it was concluded that these practices included in art serve as a document for the future and will shed light on possible problems that may arise.
