Bu araştırmanın amacı beden eğitimi dersinde uygulanan farklı öğretim stillerinin öğrenciler üzerindeki salgırdanlık ve empati düzeylerine etkisini analiz etmektir. Araştırma öğretim yöntemi, cinsiyet, aile gelir düzeyi, anne ve babanın eğitim durumu gibi bazı faktörlerin, öğrencilerin saldırganlık ve empati düzeylerini arttırıp arttırmadığı sorularına cevap aramaktadır. Çalışmanın örneklemini 43’ü kız, 30’u erkek olmak üzere toplam 73 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmada öğrenci merkezli (5. ve 7. sınıflar) ve öğretmen merkezli (6. ve 8. sınıflar) eğitim görenlerden oluşan iki eğitim türü grubu oluşturulmuştur. Bir gruba 9 hafta boyunca öğretmen merkezli öğretim tekniklerini içeren beden eğitimi dersi, diğer gruba ise öğrenci merkezli öğretim tekniklerini içeren beden eğitimi dersi uygulanmıştır. 9 hafta sonunda bu öğretim stillerinin öğrenciler üzerindeki bazı psikolojik parametreleri üzerindeki etkilerine bakılmıştır. Öğrencilerin saldırganlık düzeylerini belirlemek için tüm dünya literatüründe en sık kullanılan saldırganlık ölçekleri arasında yer alan, Buss ve Perry (1992) tarafından geliştirilen 29 maddelik “Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği (BPSÖ)” kullanılmıştır. Öğrencilerin empati düzeylerini belirlemek için Bryant (1982) tarafından geliştirilen, ülkemize ise Gürtunca (2013) tarafından uyarlaması yapılan 21 maddelik “Çocuk ve Ergenler İçin Empati Ölçeği Türkiye Formu” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda uygulanan öğretim yöntemi ve aile gelir düzeylerinin empati ve saldırganlık ölçeklerinde herhangi bir istatistiksel anlamlılık bulunmazken, cinsiyet değişkeninde ön testte empati ölçeğinde kız öğrenciler lehine anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Son test uygulamasında ise yine kız öğrenciler lehine Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği’nin, “Sözel Saldırganlık” alt boyutunda anlamlı farklılıklar bulunmuştur.
The aim of this research is to analyze the effects of different teaching styles applied in physical education lessons on the level of aggression and empathy on students. The research answers to the questions of whether some factors such as teaching method, gender, family income level, and educational status of parents increase the aggression and empathy levels of students. The sample of the study consists of 73 students, 43 girls and 30 boys. In the study, two types of education groups were formed, consisting of student-centered (5th and 7th grades) and teacher-centered (6th and 8th grades) education. Physical education lesson including teacher-centered teaching techniques was applied to one of the groups for 9 weeks, and physical education lesson including student-centered teaching techniques was applied to the other group. At the end of 9 weeks, the effects of these teaching styles on some psychological parameters of the students were examined. In order to determine the aggression levels of the students, the 29-item Buss-Perry Aggression Scale (BPSÖ) developed by Buss and Perry (1992), which is among the most frequently used aggression scales in the world literature, was used. In order to determine the empathy levels of the students, the 21-item “Empathy Scale for Children and Adolescents Turkey Form” developed by Bryant (1982) and adapted for our country by Gürtunca (2013) was used. As a result of the research, while there was no statistical significance in the empathy and aggression scales of the teaching method and family income levels, a significant difference was found in favor of female students in the empathy scale in the pre-test in the gender variable. In the post-test application, significant differences were found in the "Verbal Aggression" sub-dimension of the Buss-Perry Aggression Scale in favor of female students