ANİMASYON SİNEMASI VE GÖSTERGEBİLİM: COCO FİLMİNİN GREIMAS’IN EYLEYENSEL ÖRNEKÇESİNE GÖRE ÇÖZÜMLENMESİ
Author :
Abstract
Animasyon sineması film tarihi içerisinde önemli bir yere sahiptir. Özellikle çocuk seyirciye yönelik filmlerde animasyon türünde olanların niceliksel üstünlüğü göze çarpmaktadır. Ne var ki, Pixar gibi büyük animasyon şirketleri, bu filmleri hazırlarken farklı yaş gruplarını hedef alarak içeriği şekillendirmektedirler. 2017 yapımı Coco filminde olduğu gibi hem çocuk hem de yetişkin seyirciyi yakalayabilecek unsurlar ve formüller filmlerde kendini göstermektedir. Bu açıdan bakıldığında anlatısal derinlik farklı katmanlardan oluşabilmektedir. Bu çalışmada Coco filmi örneğinden yola çıkılarak, animasyon sinemasının günümüz film endüstrisindeki konumu ve seyirciyle ilişkisi sorgulanmıştır. Bu çerçevede öncelikle animasyonun tarihi kısaca ele alınmış ve Pixar şirketinin yapımları gözden geçirilmiştir. Ardından Coco filminin yapısını derinlemesine analiz edebilmek amacıyla göstergebilimsel metodolojiye başvurulmuş, yönteme büyük katkılar sağlamış A.J. Greimas’ın eyleyensel örnekçesine göre filmin çözümlemesi yapılmıştır. Animasyon sinemasının imgesel dünyası ile eylemsel anlatı tekrarları arasındaki ilişkiler incelenmiştir.
Keywords
Abstract
Animation has an important place in the history of cinema. Especially amongst movies for children the quantitative superiority of those who are in the type of animation is striking. However, major animation companies like Pixar are shaping content by targeting different age groups when making these films. Just as in the 2017 Coco movie, elements and formulas that can capture both children and adult audiences are evident. From this point of view, the depth of the narrative can be composed of different layers. In this study, the relationship between the position of the animation in the film industry and the audience was questioned, starting from the example of Coco movie. In this framework, the history of the animation is briefly reviewed and the productions of Pixar Company are reviewed. Then, in order to analyze the structure of Coco in detail, semiological methodology was applied and the method provided great contributions. The movie’s analysis was realized according to Greimas's actantial model. The relationship between the imaginary world of animation and the repetition of actantial narrative has been examined.
