Author :
Abstract
İnsanın görüntüsü, onun yüzü ve bedeninden ibârettir. Son zamanlarda bu unsurların her ikisi de; sırf ilgili beşerî veçheleri ve takip eden seğirdimleri sebebiyle; toplumbilmin çalıştığı konular teşkil ederler. Hakikaten, kişinin başkalarınca idrâki (algılanışı) elbette onun zevâhirini (görünüşünü) kapsar. Bizatihî bu algı, karşılığında, onun birincil (yüz yüze) kümeler ile etkileşimini güçlü surette tayin edici ve belirleyici olurken; ikincil kümelerde de tâlî tesirlerini (telefondaki sesi, vesikalık fotoğrafı, kendisi hakkında başkalarının naklettiği intibaları yoluyla) ortaya kor. Bu itibarla; fert, fizikî varlığının yegâne sahibi değildir; bilâkis; şuurlu olsun olmasın; bir mânâda (mecâzen); o fizikî varlığını, içinde bulunduğu insan ortamıyla (habitus) sürekli olarak paylaşır.
Keywords
Abstract
The appearance of a human being comprises his face and body. Nowadays, both those elements constitute a sociological topic for study, merely due to the social aspects involved and the consequential repercussions which follow. Indeed; one’s perception by others does include his appearance. This very perception, in turn, strongly shapes and determines his interaction with others in face-to-face (primary) groupings; while exerting considerable auxiliary effects in secondary groupings (through his voice on the phone or his documentary picture or narrations about him by others). Accordingly; the i
