Author :
Abstract
Lafızları güzelleştirmeye yönelik edebî sanatlardan olan seci‘ üslûbu, Câhiliye döneminden bil itibar yirminci asra kadar Arap toplumunda ve edebiyatında önemli bir yer işgal etmekte olup kâhinlerin sözlerinde, hitâbelerde, duâlarda, atasözlerinde, hikmetli sözlerde, mektuplarda, makâmât türü sözlerde, tercümelerde, tarihi metinlerde ve Hz. Peygamber’in sözlerinde kullanılmıştır. Ancak edebî esere güzellik katan seci‘ üslûbunun Kur’ân’da varlığı tartışılmış ve farklı zamanlarda değişik müellifler tarafından bu konuda farklı görüşler ve deliller ileri sürülmüştür. Bu makalede; seci‘in kısımları ve konu ile ilgili görüş belirtmiş belâgatçıların görüşleri, delilleri ve bunlardan çıkarılacak sonuçlar temel alınarak konu işlenmeye çalışılmıştır.
Keywords
Abstract
Seci’ style, which is one of the literary arts aimed at embellish the wordings, had an important place in Arabic society and literature from jahiliyyah period to twentieth century and was used in soothsayers’ statements, homilies, prayers, proverbs, erudite speeches, letters, tales, translations, historical texts and Prophet’s speeches as well. However, it’s discussed of being of Seci’ style, which adds beauty to literary work, in Qur’an and submitted different opinions and evidences at varied times on this subject by different writers. In this article, it’s tried to explain the subject as based on parts of seci and scholars’ opinions, evidences and deduction about the subject.
