Author:
Abstract
İbadet mekânları, sadece kişisel ibadetler için değil, aynı zamanda toplumda insanlarla tanışmak, kaynaşmak ve yardımlaşmak için de sosyal hayatta önemli yapılardır. Bu bağlamda toplu ibadet eski çağlardan beri var olmasına rağmen, bu ibadethanenin mekânsal oluşumu için hiçbir zaman ikna edici bir ilke olmamıştır. Ayrıca bu yapı içindeki birimler ve unsurlar çağın ve toplumun ihtiyaçlarına göre ortaya çıkmakta, buna bağlı olarak mekândaki konumları ve karakterleri de zaman içinde belirlenmektedir. Çalışmanın amacı, Türkiye'de ve yurt dışında yeni yaklaşımlar benimseyen ibadethanelerin mimari bileşenlerini her ülkedeki gelenek örneklerinden hareketle incelemek ve ardından bu iki ülkenin gelenekten nasıl farklılaştığını göstermek ve karşılaştırmaktır. Bu durumda iki yapı seçilmiştir; Cengiz Bektaş’ın tasarlamış olduğu Etimesgut Camii ve Tadao Ando’nun tasarlamış olduğu Işık Kilisesi’dir. Belirlenen bu yapılar, mimari düzenlemeler de dahil olmak üzere ibadet yeri tasarlanırken göz önünde bulundurulması gereken ‘Tasarım Kriterleri’ne göre değerlendirilmiştir. Tasarım kriterleri mimari prensipler ışığında ibadet yerlerinde olması gereken unsurlar ile sınıflandırılmıştır. Çalışmada geleneksel ibadet yerlerine ait tasarım verilerinin yeni teknolojiler ve malzemeler kullanılarak, günün şartları bağlamında ele alınmasına yönelik karşılaştırma sonucu bir yorum yapılmıştır. Günümüzde modernleşen mekansal tasarımların yanı sıra, köklerini değiştirmenin oldukça zor olduğu ibadethane gibi gelenekselleşmiş yapıları değiştiren bu iki örnek yapının, diğer modern mimarlık arayışlarına farklı bakış açıları sunması umut edilmektedir.
Keywords
Abstract
Places of worship are important structures in social life, not only for personal worship, but also for meeting people in society, getting together and helping each other. In this context, although collective worship has existed since ancient times, it has never been a convincing principle for the spatial formation of this place of worship. In addition, the units and elements in this structure emerge according to the needs of the age and society, and accordingly, their positions and characters in the space are determined over time. The aim of the study is to examine the architectural components of places of worship, which adopt new approaches in Turkey and abroad, based on examples of tradition in each country, and then show and compare how these two countries differ from tradition. In this case, two structures were chosen; Etimesgut Mosque designed by Cengiz Bektaş and Light Church designed by Tadao Ando. These identified structures were evaluated according to the 'Design Criteria', which should be taken into account when designing the place of worship, including the architectural arrangements. Design criteria are classified with the elements that should be in places of worship in the light of architectural principles. In the study, a comment was made as a result of the comparison of the design data of traditional places of worship, using new technologies and materials, in the context of the conditions of the day. It is hoped that these two exemplary buildings, which have changed traditional structures such as places of worship, which are very difficult to change, as well as modernizing spatial designs today, will offer different perspectives to other modern architectural pursuits.