Author :
Abstract
Bu araştırma, Ravel’in M.40 Piyano Sonatinin ikinci bölümünün, Hindemith’in genişletilmiş tonallık perspektifinden yararlanılarak analiz edilmesinin ürünüdür. Araştırmanın amacı, özellikle konservatuvarların kompozisyon bölümü öğrencilerinin yanı sıra daha genel olarak müziksel analiz konusuna ilgi duyan tüm müzik öğrencilerinin müziğe bakış açılarını zenginleştirmektir. Besteci, tonalite kavramını yadsımamış fakat sadece üçlü aralıklardan oluşan akorlarla yetinmeyerek oldukça geniş bir akor skalası oluşturmuştur. Doğuşkanlar ve bileşke seslerden hareketle oluşturulan iki temel dizinin yol göstericiliği ile aralıkların önemlendirilmesi ve bu aralıkların akor içindeki fonksiyonları, akor kategorilerini isimlendirmede önem taşımaktadır. Çalışmada Hindemith’in bu akor kategorilerinden yararlanılarak armonik analiz yapılmıştır. Analizle birlikte akor dalgalanmaları incelenerek eserin genel atmosferi yorumlanmış, sonuç olarak Ravel’in “Sonatin” isimli eserinin ikinci bölümünün Hindemith’in genişletilmiş tonallık perspektifi ile açıklanabildiği saptanmıştır. Araştırma genel tarama modelinde nitel araştırma yöntemlerinden betimsel boyutta ele alınmakla birlikte içerik analizi tekniği kullanılarak yapılmıştır. Bu çalışmanın ışığında literatürdeki başka dönemlere ait eserlerin de araştırmada sunulan yöntemle incelenmesi önerilmektedir. Üretilen analizler sonucunda söz konusu eserlere farklı bir armonik yaklaşımla bakmak mümkün olacaktır.
Keywords
Abstract
This study presents an analysis of the second movement of Maurice Ravel’s M.40 Sonatine through the lens of Paul Hindemith’s extended tonality. The primary aim is to enrich the musical perspective of students, particularly those studying composition in conservatories, as well as music students more broadly who are interested in musical analysis. Hindemith accepts the concept of tonality; however, he does not limit himself to triadic harmonies and instead employs a considerably broad chordal palette. Within Hindemith’s theoretical framework, two fundamental pitch collections—derived from overtone and combination tones-guide the hierarchical treatment of intervals and their functional roles within chords. These functions play a central role in defining and categorising chords. In this study, harmonic analysis has been carried out using Hindemith’s chord classification system. Alongside this, the progression and fluctuation of chords were examined in order to interpret the general atmosphere of the movement. The analysis concludes that the second movement of Ravel’s Sonatine can be meaningfully interpreted through the lens of Hindemith’s extended tonality approach. This study was conducted as a descriptive qualitative research, based on the general survey model, and the collected data were analyzed using content analysis. In light of the results, it is recommended that works from other periods in the literature also be examined using the method adopted here. The analyses produced facilitate a posibble approach to these Works with a different harnonicperspective.
