Author :
Abstract
Çalışmada öz itibariyle vergi yargılaması özelinde kişilerin hak arama hürriyeti açısından önemli bir husus olan mahkemeye erişim hakkı temelinde adli yardım kurumu değerlendirilmiştir. Vergi yargılaması açısından kuruma ilişkin düzenleme, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun (İYUK) 31. maddesinde yapılan atıf ekseninde 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunundaki (HMK) hususlar dikkate alınarak şekillenmiştir. Konuyla ilgili olarak HMK hükümleri incelendiğinde, özellikle adli yardım başvurusunda bulunacak istem sahiplerinin yasada belirtilen şartları taşımaları halinde gerçek kişiler ve yabancılar olduğu belirtilmiştir. Vergi yargılaması açısından istem sahiplerinin yetersiz ve yasada belirtilen dışında tüm vergi mükelleflerini kapsamadığından dolayı bazı sorunlara sebep verebileceği çalışmada değerlendirilmiştir. Yaşanan bu sorun çalışmanın amacını ortaya çıkarmıştır. Çalışmanın amacı ortadaki sorunun gerek yasal düzenleme gerekse de içtihat temelinde tespit edip düzelmenin sağlanması, yaşanılan hak kaybının önlenmesi için öneride bulunmak olmuştur. Bu bağlamda ya istem sahiplerinin HMK’ta istem sahiplerinin gerçek kişi, yabancılar dışında tüzel kişi olan ve olmayan diğer başvurucular nezdinde kapsayıcı olarak düzenlenmesi ya da vergi yargısındaki davacı konumundaki istem sahipleri dikkate alınarak İYUK’ta ayrıca bir madde eklenmesi gerektiği önerilmiştir.
Keywords
Abstract
In this study, the institution of legal aid was evaluated on the basis of the right of access to court, which is an important issue in terms of the freedom of individuals to seek rights, specifically in tax litigation. The regulation regarding the institution in terms of tax litigation has been shaped by taking into account the matters in the Civil Procedure Code No. 6100 in line with the reference made in Article 31 of the Administrative Procedure Code No. 2577. When the provisions of the Civil Procedure Code are examined regarding the issue, it is stated that the applicants who will apply for legal aid are natural persons and foreigners, especially if they meet the conditions specified in the law. It has been evaluated in the study that the applicants may cause some problems in terms of tax litigation because they are inadequate and do not cover all taxpayers except those specified in the law. This problem revealed the purpose of the study. The aim of the study was to identify the problem on the basis of both legal regulations and case law, and to make recommendations to ensure correction and prevent the loss of rights. In this context, it has been suggested that either the applicants in the Civil Procedure Code should be regulated comprehensively, including applicants who are real persons, legal entities other than foreigners, or a separate article should be added to the Civil Procedure Code, taking into account the applicants who are plaintiffs in the tax jurisdiction.
