Author :
Abstract
“Cam Kent” ve “Hayaletler” adlı eserlerinde olduğu gibi, Paul Auster “Kilitli Oda”da da birçok metinlerarası unsura yer vermiştir. “Kilitli Oda”da diğer iki hikâyeye benzer bir şekilde anlatıcı dedektif görmekteyiz. Anlatıcı dedektif firari bir yazarın peşine düşmektedir. Diğer hikâyelere paralel bir biçimde vakayı aydınlatmak için yazarın geçmişini araştırır. Bu araştırma peşine düşülen kişinin yazar olması nedeniyle edebi bir analize ve dolayısıyla bir metinlerarası dokunun oluşmasına neden olur. Bir esere üstkurgusallık kazandıran bazı temel öğretiler vardır. Bunların başında zaten kendisi kurmaca olan bir eserin başka bir kurmaca üzerine inşa edilmesidir. “New York Üçlemesi” olarak da bilinen serinin üçüncü kitabı olan “Kilitli Oda” adlı roman, anlatıcının; Fanshawe’un notlarını, mektuplarını, eserlerini ve kırmızı defterini kurgulaması üzerinedir. Bu durum eserin pek çok yerinde yazma edinimi ve yazma öyküsü biçimlerinde okuyucuya aktarılmaktadır. Eserde ön plana çıkan iki karakterin de yazar olması ve onların yazma deneyimlerinin aktarılması üstkurmacayı sağlayan ana unsurlardan birisidir. Anlatıcı eserin birçok yerinde yazma edinimi ve serüveni hakkında yorumlarda bulunmaktadır. Çalışmada Paul Auster’ın seçilmesinde öne çıkan unsurlar arasında sadece anlatılarında uyguladığı postmodern unsurlar değil, dil kullanımında öncü bir yazar olarak da görülmesidir. Auster, klasik dedektif romanlarını ve onların ritüellerinin parodisini postmodern bir anlayışla yazmıştır. Ayrıca eserlerinde yer alan otobiyografik unsurlar da dikkat çekicidir. Çalışmada metne bağlı inceleme ve pozitivist yöntem kullanılmıştır. Pozitivist yöntemde yazarın hayatının esere yansımaları sorgulanır. Çalışmada metinlerarasılık ve üstkurmaca unsurlarını tespit etmek için yazarın hayatına dair unsurlar kilit rol oynamaktadır. Yazarın üstkurmacayı sağlamak için başvurduğu oyunsu dil yapısından dolayı da metin merkezli bir incelemeye de tabii tutulması gerekmiştir.
Keywords
Abstract
As in his works "City of Glass" and "Ghosts," Paul Auster incorporated numerous intertextual elements into "The Locked Room." In "The Locked Room," similar to the other two stories, we see a detective narrator. The detective pursues a fugitive writer. Similar to the other stories, he investigates the author's past to shed light on the case. This investigation, because the person being pursued is the author, leads to a literary analysis and, consequently, the formation of an intertextual texture. There are certain fundamental doctrines that give a work its metafictional character. Chief among these is the construction of a work that is already fictional upon another. "The Locked Room," the third book in the series also known as the "New York Trilogy," revolves around the narrator's fictionalization of Fanshawe's notes, letters, works, and his red notebook. This is conveyed to the reader in numerous ways throughout the work through the narratives of the acquisition of writing and the writing itself. The fact that both prominent characters in the work are writers and that their writing experiences are conveyed is one of the key elements that establishes metafiction. The narrator comments on his writing journey and vocation throughout the work. Among the key factors in choosing Paul Auster for this study is not only the postmodern elements he employs in his narratives but also his recognition as a pioneer in his use of language. Auster wrote parodies of classic detective novels and their rituals with a postmodern approach. The autobiographical elements in his works are also noteworthy. The study utilizes a text-based analysis and positivist method. The positivist method examines the impact of the author's life on the work. Elements related to the author's life play a key role in identifying intertextuality and metafictional elements in the study. Due to the playful language structure employed by the author to create metafiction, a text-centered analysis was also necessary.
