Author :
Abstract
Makale Darren Aronofsky’nin Mother! (2017) adlı filmini Lacancı psikanaliz ve sembolik imgeler bağlamında ele alarak filmin mitik ve dinsel anlatısı üzerinden bir okuma yapmayı amaçlamaktadır. Makalenin temel amacı sembolik imgelemi kullanarak ana karakter olan ‘Anne’nin yaşadığı psikolojik ve varoluşsal çatışmaları nasıl yansıttığını çözümlemektir. Önemi psikanalitik teoriyi sinematik hikaye anlatımıyla birleştirerek aşkın arzunun dinamiklerine, karmaşık psikolojik yapılara ve insanın duygusal kırılganlığının derinliğine dair detaylı bir kavrayış sağlayan disiplinlerarası yaklaşımında yatmaktadır. Çözümleme sürecinde Lacan’a özgü anlatımla ayna evresi, kastrasyon, fallus, bilinçdışı gibi psikanalitik kavramlar ile her şeye kadir olma ve güç fantezileriyle yüklü hayali düzenin bir işlevi olarak erkek bakışına başvurulmaktadır. Yöntem, filmin psikanalitik ve sembolik açıdan çözümlenmesini kapsamaktadır. Sonuç olarak makale Mother! filminin seyirciyi travma, hakikat ve ilahi yokluğun bıraktığı duygusal boşlukla yüzleşmeye davet ettiğini öne sürmektedir ve Tanrı’ya duyulan arzunun histeri, paranoya, narsisizmle olduğu kadar varoluşsal çaresizlikle de nasıl iç içe geçtiğini göstermektedir.
Keywords
Abstract
The article aims to analyze Darren Aronofsky's Mother! (2017) in the context of Lacanian psychoanalysis and symbolic imagery through the mythic and religious narrative of the movie. The main aim of the article is to analyze how symbolic imagery reflects the psychological and existential conflicts experienced by the main character ‘Mother’. Its significance lies in its interdisciplinary approach that combines psychoanalytic theory with cinematic storytelling to provide a detailed insight into the dynamics of transcendental desire, complex psychological structures, and the depth of human emotional vulnerability. In the course of analysis, psychoanalytic concepts such as the mirror phase, castration, the phallus, the unconscious, and the male gaze as a function of an imaginary order filled with fantasies of omnipotence and power, in Lacanian terms, are invoked. The methodology includes a psychoanalytic and symbolic analysis of the movie. In conclusion, the article argues that Mother! invites the audience to confront the emotional void left by trauma, truth, and divine absence, and reveals how the desire for God is intertwined with hysteria, paranoia, narcissism, as well as existential despair.
