E. GÜLAY SAYIN KARABIYIK’IN “HZ. HATİCE” KİTABININ SİYER BİLGİLERİNİN KULLANIMI AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ
Author :
Abstract
Batı'da Aydınlanma ile birlikte akıl ve bilimin ön plana çıktığı bir ortamda gelişen roman türü somut gerçeklik üzerine kurulmuştur. Zamanla, postmodern etkilerle birlikte fiziksel olmayan unsurlar da romana dahil olmuştur. Türk edebiyatında ise roman, Batılılaşma süreciyle gelişirken 1970’lerden itibaren İslâmî unsurları içeren romanlar ortaya çıkmıştır. İslâmî unsurların romana girmesi siyer anlatımında da yansımalarını bulmuştur. Bu durum, siyer bilgileriyle kurulan kurgunun hâkim olduğu metinlerde rivayetlerin tahrifi problemini gündeme getirmiştir. Bu makale, E. Gülay Sayın Karabıyık’ın Hz. Hatice adlı eserinde kullanılan rivayetlerden yola çıkarak bu sorunu incelemeyi ve yazarın rivayetleri kullanma yöntemini tespit etmeyi amaçlamaktadır. Rivayetler incelenirken yazarın en fazla kaynak gösterdiği eserler ile yapılan bir kıyaslama metoduna gidilmiş; İbn Kesir, İbn Hişam, Taberî, İbn Sa‘d gibi müelliflerin eserlerinden istifade edilmiştir. Yaptığımız incelemeler neticesinde yazarın kurgu ve gerçeklik ikileminde inşâ ettiği kitabında, bazen rivayetleri olduğu gibi aldığı, bezen birleştirerek veya aralarından tercihte bulunarak aldığı ve bazen de rivayetleri değiştirdiği sonucuna varılmıştır.
Keywords
Abstract
The novel genre, which developed in an environment where reason and science came to the fore with the Enlightenment in the West, is based on concrete reality. Over time, with postmodern influences, non-physical elements have also been included in the novel. In Turkish literature, while the novel developed with the Westernisation process, novels containing Islamic elements have emerged since the 1970s. The inclusion of Islamic elements in the novel has also found its reflections in the narration of sirah. This situation has brought up the problem of the distortion of narrations in texts dominated by fiction based on sirah information. This article aims to examine this problem based on the narrations used in E. Gülay Sayın Karabıyık's Hz. Hatice and to determine the author's method of using the narrations. While examining the narrations, a comparison method was used with the works that the author cited the most; the works of authors such as Ibn Kathir, Ibn Hisham, Tabari, Ibn Sa'd were used. As a result of our analyses, it has been concluded that the author sometimes took the narrations as they were, sometimes combined them or made a choice between them, and sometimes changed the narrations in his book, which he constructed in the dilemma of fiction and reality.
