Author :
Abstract
Bu makalenin amacı, doksanlı yıllarda Britanya’da ortaya çıkan Suratına Tiyatroda (In-Yer-Face) tanrı Dionysos’un yeniden canlanışının izlerini sürmektir. Araştırma bu canlanışın, şiddet ve kaosla gerçekleştiğini iddia etmektedir. Bu iddiayı, Dionisyak yanını yitiren, dengesi bozulmuş Britanya toplumunun dinamiklerine bağlamaktadır. Dionysos, çağlar boyu kültürel ve sanatsal araştırmaların konusu olmuş her çağın ruhuna uygun olarak farklı şekillerde tasvir edilmiştir. Bir anlamda yeniden canlanmıştır. Friedrich Nietzche’nin Tragedyanın Doğuşu eserinde Dionysos’u Yunan yaşamı ve sanatının karşıt güçlerinden biri ve Apollon Dionysos dikotomisinin bir parçası olarak hakikatin temsili olarak kavramsallaştırması Dionysos’un yirminci yüzyıl öncesi son yorumudur. Bu yorum tanrının kaotik ve esrik yönlerini Dionisyak olarak ifade etmektedir ve bu özellikler Dionysos’un iyicil özellikleri yitirildiğinde ortaya çıkmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın araştırmanın nesneleri Dionysos ve Suratına tiyatronun oyunlarının konusu ve karakterleri kendi dönem ve gerçekliklerinde değerlendirilmiştir. Aralarında makalenin amacı bağlamında bir değerlendirme yapılmıştır. Değerlendirmenin sonucu, değişmez ve kesin doğrulardan ziyade araştırma nesnelerinin ilişkisinin yorumuna dayanan bir sonuç ortaya koymuştur.
Keywords
Abstract
The aim of this article is to trace the revival of the god Dionysus in the In-Yer-Face Theatre that emerged in Britain in the nineties. The research argues that this revival is characterised by violence and chaos. It explains this claim with the dynamics of a destabilised British society that has lost its Dionysiac side. Dionysus has been the subject of cultural and artistic research throughout the ages and has been depicted in different ways in accordance with the spirit of each age. In a sense, he has been revitalised. Friedrich Nietzche's conceptualisation of Dionysus in The Birth of Tragedy as one of the opposing forces of Greek life and art and as the representation of truth as part of the Apollo-Dionysus dichotomy is the last interpretation of Dionysus before the twentieth century. This interpretation expresses the chaotic and ecstatic aspects of the deity as Dionysiac, which arise when the benevolent qualities of Dionysus are lost. The objects of the research, Dionysus and the plot and characters of the plays of the Suratına theatre were evaluated in their own period and reality. An evaluation was made between them in the context of the purpose of the article. The result of the evaluation is a conclusion based on the interpretation of the relationship of the objects of research rather than on immutable and absolute truths.
