Author :
Abstract
Günümüzde sanat nesnesi kültür endüstrisinin bir parçası olarak değerlendirilebilir. Geçmiş uygarlıkların tümünde dayanıklı nesneler, araçlar, gereçler, yapılar kuşaktan kuşağa, insandan insana daha uzun vadede varlığını sürdürmüşken bugün onların olması, gelişmesi ve ölmesini izleyen bir toplum durumundayız. Nesneler çağını yaşadığımız bu dönemde nesnelerin ritmine ve onların kesintisiz art arda gelişimini görmekteyiz. Sanayi devrimi sonrası gelişen teknolojinin insan hayatındaki kolaylaştırıcı gücü zamanla fazlalaşarak yaşanılan evren için zararlı hale gelmeye başlamıştır. Bugün içinde bulunduğumuz çağın getirisi olan hazır nesne atıklarının sanatın şekillenmesinde birinci etken olduğunu görmekteyiz. İşe yaramaz olarak konumlandırılan nesneler içlerindeki estetik unsurları dışa vurup haz alınan sanat nesnesine dönüştürülebilir. Hazır yapım ürünlerinin tortusu olarak elimizde kalan atık malzemeler sanat nesnesi üretiminde biçim ve öz olarak iki yapısal durumda karşımıza çıkar. Sanat eserinin düşünsel yapısı özü oluştururken biçimi özden çıkan sanatın teknik ve malzemeler aracılığıyla somut hale gelmesi için yardımcı olur. Kullanılan hazır yapım malzemeler sanatın içine dâhil olarak zaman zaman eleştirel, zaman zaman da faydacı yorumlarıyla var olmuştur. Bu çalışmada yaşanılan dönemin getirileri olan hızlı tüketim ve çevre kirliliğine sebep olan atıkların sanat nesnesi olarak kullanılması, nesneyi atıktan uzaklaştırıp, bilgi ve düşünce taşıyan bir nesne olarak sunmak amaçlanmaktadır. Çalışmanın amacı atık nesnenin sanat eseri olarak değerlendirilip farkındalık yaratarak atıl durumda olan nesneye bakışı değiştirmektir. Nitel araştırma yöntemi kullanılmış olan çalışmada yerli ve yabancı kaynaklar taranmış olup, elde edilen bulgular yorumlanacaktır.
Keywords
Abstract
Nowadays, the art object can be considered as part of the cultural industry. While durable objects, tools, structures have existed in all past civilizations for a longer period of time from generation to generation, from person to person, we are in a society that monitors their existence, development and death today. During this period, when we are experiencing the age of objects, we see the rhythm of objects and their dec development. The facilitating power of technology developed after the industrial revolution in human life has become more important over time and has become harmful to the living universe. We see that ready-made object waste, which is the return of the era we are in today, is the first factor in shaping art. Objects that are positioned as useless can be turned into an object of art that exposes the aesthetic elements in them and is junked. The waste materials that remain in our hands as a residue of ready-made construction products appear in two structural situations in form and essence in the production of art objects. The intellectual structure of a work of art creates the essence, while its form helps the art that comes out of the essence to become concrete through techniques and materials. The ready-made materials used have been included in the art from time to time with their critical and sometimes utilitarian interpretations. In this study, it is aimed to use the wastes that cause rapid consumption and environmental pollution, which are the benefits of the period experienced, as an art object, to remove the object from the waste and to present it as an object that carries information and thoughts. The aim of the study is to change the view of an inert object by evaluating the waste object as a work of art and creating awareness. In the study, which has been used as a qualitative research method, domestic and foreign sources have been scanned and the findings obtained will be interpreted.
Keywords
- Bakır, U., & Çelik , M. (2013). Tüketim Toplumuna Eleştirel Bir Yaklaşım:Kültür Bozumu ve Yıkıcı Reklamlar. Selçuk İletişim Dergisi .
- Baudrillard, J. (1997). Tüketim Toplumu Söylenceleri/ Yapıları. (F. Keskin, & H. Deliceçaylı, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Baudrillard, J. (2011). Simülakrlarve Simülasyon. (O. Adanır, Çev.) Ankara: Doğu Batı Yayınları.
- Baudrillard, J. (2016). Tüketim Toplumu. (F. K. Hazal Deliçaylı, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bocock, R. (2005). Tüketim. (İ. Kutluk, Çev.) Ankara: Dost Kitapevi .
- Danto, A. C. (1998). Sanatın Sonu: Felsefi Bir Savunma, Danto ve Eleştirmenleri: Sanat Tarihi Histografi ve Sonrası Sanatın Sonu. Tema(37), 127-143.
- Duchamp, M. (1957). The Creative Act. Newyork: Da Capo Press.
- Farthing, S. (2014). Sanatın Tüm Öyküsü. (G. Aldoğan, & F. C. Çulcu, Çev.) İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
- Featherstone, M. (1996). Postmodernizm ve Tüketim Kültürü. (M. Küçük, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Frigeri, F. (2019). Sanatın Olmazsa Olmazları-Pop Sanat. (E. Açanal, Çev.) İstanbul: Teas Yayıncılık.
- Kuspit, D. (2018). Sanatın sonu. (Y. Tezgiden, Çev.) İstanbul: Metis Yayıncılık.
- Papatya, N., & Özdemir, Ş. (2012). Hazcı Tüketim Davranışları ve Televizyon Programlarını İzleme Eğilimleri Arasındaki İlişki: Süleyman Demirel Üniversitesi Üzerine bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi Cilt 26,Sayı 3-4, 162- 163.
- Scanlan, J. (2018). Çöp Üzerine. (B. Karayalçın, Çev.) İstanbul: Sub Yayınları. Şahiner, R. (2013). Sanatta Postmodern Kırılmalar. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Şahiner, R. (2014). Çağdaş Sanatta Temsiliyet Krizi- Çağdaş Kuramlar ve Güncel Tartışmalar.
- Şahiner, R. (2020). Çağdaş Sanatta Postmodernizm, Neo-Avangardizm, Sinizm. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Şahiner, R. (2020). Sanatta Post-Nesne ve Post-İnsan. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Wilson, M. (2015). Çağdaş Sanat Nasıl Okunur? 21. Yüzyıl Sanatını Yaşamak. (F. C. Erdoğan, Çev.) İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
- Yanıklar, C. (2006). Tüketim Sosyolojisi. İstanbul: Birey Yayıncılık.
