OKUL ÖNCESİNDE YARATICI DRAMANIN ÖĞRETMENLERİN VE ÖĞRENCİLERİN SOSYAL BECERİLERİNE KATKISI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME
Author :
Abstract
Bu çalışma, bir yöntem olarak uygulanmakta olan Drama Uygulamaları etkinliklerinin öğretmenlerin ve öğrencilerin sosyal becerilerine olan katkısı üzerine görüşlerinin yer aldığı değerlendirmedir. Çalışmada nitel araştırma modellerinden eylem araştırması deseni kullanılmıştır. Çalışma, 2019-2020 eğitim öğretim yılı I. döneminde Aydın ili Germencik ilçesinde bulunan farklı ana okul ve anasınıfı bünyesinde görev yapan yirmi öğretmen ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu oluşturulurken, amaçlı örnekleme yöntemlerinden biri olan ölçüt örnekleme tekniğinden yararlanılmıştır. Çalışmanın verileri, yarı yapılandırılmış görüşme formları kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen veriler, nitel veri analizi tekniklerinden betimsel analiz yöntemiyle analiz edildi. Çalışmada, öğretmenler fiziki donanımın yaratıcı drama uygulamalarını gerçekleştirmek için yeterli olmaması, materyal eksikliği kostüm, maske vb. maddi imkânlarının anasınıfı kaynaklarına yeterince aktarılamaması, öğretmenin özgüven eksikliği, çevrenin bu yönteme yönelik bilinçli bakış açısına sahip olmaması gibi zorluklarla karşılaşsalar da yaratıcı drama uygulama etkinliklerini önemsedikleri ve bu tür uygulama etkinliklerin hem öğretmen hem de öğrencileri çok yönlü geliştirdiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca okul iklimi ve kültürüne olumlu katkılar sunduğu bireysel ve toplumsal değerleri koruduğu ve olumlu yönde etkilediği görülmüştür. Bu olumlu katkılarına ek olarak bazı velilerin süreç başındaki endişelerinin süreç sonunda ortadan kalktığı gözlemlenmiştir.
Keywords
Abstract
This study is an evaluation that includes the opinions of Drama Practices activities applied as a method on the contribution of teachers and students to social skills. In the study, action research design, one of the qualitative research models, was used. The study was carried out with twenty teachers working in different kindergartens in Germencik district of Aydın in the first semester of the 2019-2020 academic year. While forming the study group, criterion sampling technique, which is one of the purposeful sampling methods, was used. The data of the study were collected using semi-structured interview forms. The data obtained were analyzed by descriptive analysis method, one of the qualitative data analysis techniques. In the study, the teachers stated that physical equipment is not sufficient to perform creative drama applications, lack of materials, costumes, masks, etc. Although they faced difficulties such as not being able to transfer their financial resources to kindergarten resources, lack of self-confidence of the teacher, and the environment not having a conscious point of view towards this method, it was concluded that they care about creative drama application activities and that such practice activities develop both teachers and students in a versatile way. In addition, it was observed that it made positive contributions to the school climate and culture, protected individual and social values and positively affected. In addition to these positive contributions, it was observed that some parents' concerns at the beginning of the process disappeared at the end of the process.
Keywords
- Adıgüzel, H. Ö. (2006). Eğitimde Yaratıcı Drama . Ankara: Natürel Yayınları.
- Avcıoğlu, H.,(2001). İşitme Engelli Çocuklara Sosyal Becerilerin Öğretilmesinde İşbirlikçi Öğrenme Yaklaşımı İle Sunulan Öğretim Programının Etkililiğinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Özel Eğitim Anabilim Dalı, Ankara.
- Büyükkaragöz, S. (1997). Program geliştirme: Kaynak metinler. Konya: Öz Eğitim Basım Yayın Dağıtım.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri (24. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Creswell. J. W. (2017). Nitel araştırmacılar için 30 temel beceri. (Çev. Ed. H. Özcan). Ankara: Anı Yayıncılık.
- Conard, F., & Asher, J. W. (2000). Self-concept and self-esteem through drama: A meta- analysis. Youth Theatre Journal, 14(1), 78–84.
- Creswell. J. W. (2018). Nitel araştırma yöntemleri Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (4. Baskı) (Çev. Ed. M. Bütün, S. B. Demir). Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Demir, Ö. (2019). Eğitimde program dışı etkinlikler. N. Köksal ve Z. Ayvaz Tuncel (Ed.), Eğitimde Program Dışı Etkinlikler (ss. 20-38) içinde. Ankara: Pegem Akademi.
- Demirel, Ö. (2007). Eğitimde program geliştirme (10. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Dinçer, S. (2014). Eğitim bilimlerinde uygulamalı meta-analiz. Pegem Akademi.
- Higgins, J. P. T., Thompson, S. G., Deeks, J. J., & Altman, D. G. (2003). Measuring inconsistency in meta-analyses. BMJ, 327(7414), 557–60
- Glesne, C. (2015). Nitel araştırmaya giriş (5. Baskı). (Çev. Ed. A. Ersoy, P. Yalçınoğlu). Ankara:
- Gömleksiz, M. N. ve Kılınç, H. H. (2015). Ortaokullarda sosyal kulüp etkinlikleri kapsamında yapılan toplum hizmeti çalışmalarına ilişkin öğretmenlerin görüşleri. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish.
- Gönen, M. ve Dalkılıç, N. U. (1998). Çocuk eğitiminde drama: Yöntem ve uygulamalar. İstanbul: Eplison Yayıncılık
- Görkem, D. (2012). İlköğretim öğrencilerinin sosyal etkinliklere katılma durumlarının akademik başarılarına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Güler, A., Halıcıoğlu, M. B. ve Taşğın, S. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma (Genişletilmiş ve Gözden Geçirilmiş 2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Guba, E.G. ve Lincoln, Y.S. (1998) Competing paradigms in qualitative research.
- İşmen, A.E., Yıldız, S. (1996). Okul Öncesi Dönemde Okul Aile İşbirliği ve Ebeveynin Eğitime Katılımı. Yaşadıkça Eğitim Dergisi. Sayı:44. İstanbul: Kültür Koleji Yayınları.
- Kağıtçıbaşı, Ç. (1999). Yeni İnsan Ve İnsanlar. İstanbul: Evrim Yay. Kağıtçıbaşı, Ç., Bekman, S., Sunar, D. (1993). Başarı Ailede Başlar (Çok Amaçlı Eğitim Modeli). İstanbul: Ya-pa.
- Kandır, A., (2001). Çocuk Gelişiminde Okul Öncesi Eğitim Kurumlarının Yeri Ve Önemi. Milli Eğitim Dergisi. 151:102-104
- Krosnick, J. A., & Alwin, D. F. (1989). Aging and susceptibility to attitude change. Journal opersonality and social psychology, 57(3), 416.
- Köksal Akyol, A. (2003). Drama ve dramanın önemi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 179.
- Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi(2.Baskı).Ankara:Pegem Akademi.
- Okvuran, A. (2003). Dramaya Yönelik Tutumlar. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Doktora Tezi. Ankara
- Önder, G. (2016). 2016-2017 Öğretı̇m Yılı Açıköğretı̇m, İktı̇sat, İşletme Fakültelerı̇
- Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (2. Baskı). (Çev. Ed. M. Bütün, S. B. Demir). Ankara: Pegem Akademi.
- Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara:
- Ulubey, Ö., & Toraman, Ç. (2015). Yaratıcı drama yönteminin akademik başarıya etkisi: bir meta- analiz çalışması. M.K. Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(32).
- Ulutaş, A. (2011). Okul öncesı̇ dönemde drama ve oyunun önemı̇. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bİlimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 232–242
- Üstündağ, T. (2004). Yaratıcı Drama Öğretmenimin Günlüğü (6. Baskı), Ankara: Pegem A Yayınları (1985)
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık
