Author :
Abstract
Araştırmanın amacı, Türkiye’de okul yöneticilerinin uzaktan eğitime ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırmada nitel yöntemlerden, olgu-bilim (fenomenoloji) deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Adıyaman Merkez İlçede ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapmakta olan toplam 20 okul yöneticisi oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından geliştirilen “Okul yöneticilerinin uzaktan eğitime ilişkin görüşleri (Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu)” çerçevesinde toplanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler betimsel analiz tekniği kullanılarak belirlenen temalar doğrultusunda araştırmanın bulguları olarak sunulmuştur. Araştırmada, ekonomik olma, zaman ve mekân sınırlılığını ortadan kaldırma, bireysel ders çalışma sorumluluğu kazandırma uzaktan eğitimin olumlu yönleri olarak ortaya çıkarken, etkileşim ile sosyalleşmeyi azaltması, ölçme değerlendirmenin yüz yüze eğitime göre anında yapılamaması, derse katılım azlığı, alt yapı ve donanım yetersizliği, mevzuat eksikliği ve en önemli yönetimsel denetim yetersizliğinin olması olumsuz yönleri olarak ortaya çıkmıştır. Uzaktan eğitim sisteminin yüz yüze eğitimin yapılma sınırlılıklar yaşandığı ortamlarda destekleyici bir sistem olarak kullanabileceği sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to put forward their views on the distance education of school administrators in Turkey. Qualitative method, one of the research methods, was used in the study, the phenomenon-science (phenomenology) pattern was preferred. The study group of the research consists of 20 school administrators working in the official primary, secondary and high schools affiliated to the Ministry of National Education of the Central District of Adıyaman in the 2019-2020 academic year. The data of the research were collected within the framework of the “School administrators' views on distance education (Semi-Structured Interview Form)” developed by the researcher. In interviews with school administrators, descriptive analysis technique was used. The data obtained as a result of the analyzes and interview questions were presented as the findings of the research in line with the determined themes. As a general result of the research, it was concluded that distance education can use the system as a supportive system in environments where face-to-face education is limited. However, distance education is economical, it eliminates time and space limitation, it provides individual study responsibility, reduces interaction and socialization, measurement and evaluation cannot be done instantly according to face-to-face education, lack of participation in lessons, lack of infrastructure and equipment, lack of legislation and the most important administrative supervision inadequacy. It was concluded that. It has been revealed that efficient use will be achieved when it is used as a supplement rather than as an alternative to the distance education system.
Keywords
- Ağır, F. (2007). Özel okullarda ve devlet okullarında çalışan ilköğretim öğretmenlerinin uzaktan eğitime karşı tutumlarının belirlenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
- Akça, Ö. (2006). SAÜ Uzaktan eğitim öğrencilerinin iletişim engelleri ile ilgili öğrenci görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi. Sakarya.
- Alkan, C. (1987). Açıköğretim “uzaktan eğitim sistemlerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi”. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, 157.
- Altunışık, R., Coşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2002). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
- Bacanak, A., Karamustafaoğlu, O. ve Köse, S. (2003). A New View: Technology Literacy in Education. Pamukkale University Journal of Education, 14(14), 191-196.
- Bakioğlu, A. ve Can, E (2014). Uzaktan eğitimde kalite ve akreditasyon, Ankara: Vize Yayıncılık.
- Banar, K. ve Fırat, M. (2015). Bütüncül bir bakıştan açık ve uzaktan eğitim: Türkiye özeli, Yeğitek Uzaktan Eğitim Özel Sayısı, Ankara: MEB Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü.
- Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (10.Baskı). Ankara: Pegem Akdemi.
- Can, T. (2005, September). Eğitimde teknolojik lider gereksinimi. In 5 th Internatıonal Educatıonal Technology Conference.
- Doğan, H. G. B. (2014). Yükseköğretim Kurumlarında Web Tabanlı Uzaktan Eğitim Programları Bileşenleri: Uygulamalar ve Sorun Alanları. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniv. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Gök, B. (2011). Uzaktan eğitimde görev alan öğretim elemanlarının uzaktan eğitim algısı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Bilişim Enstitüsü.
- Hawkins, B.L. (1999). Distributed learning and institutional restructuring. Educom Review, 34 (4) 12,-15 ,42-44.
- İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim (4.Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
- Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Pegem A Yayıncılık.
- Kaya, Z. Ve Önder, H. H. (2002). İnternet yoluyla öğretimde ergonomi. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 1(1), 48-54.
- Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Güncel Durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, (5), 376-394.
- Şahin, C. (2009). Eğitim fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 271-286.
- Tekinarslan, E. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin internete yönelik tutumları ve çevrimiçi öğrenme için çıkarımlar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,8(1), 67-82.
- Toker Gökçe, A. (2008). Küreselleşme sürecinde uzaktan eğitim. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (11), 1-12.
- Torkul, O. (2012). Uzaktan eğitim ve Türkiye’de yaygınlaşması önündeki engeller, Eğitime Bakış, Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi. 8 (23): 42-44.
- Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Nobel Yayın Dağıtım.
- Tuncay, N. ve Uzunboylu, H. (2012). English Language Teachers’ Success in Blended and Online e-Learning. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 131-137.
- Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi.6(4),543-559.
- Verduin, J.R. ve Clark, T. (1994). Uzaktan Eğitim: etkin kullanım kılavuzları
- Yalın, H. İ., Karadeniz, Ş. & Şahin, S. (2007). Barriers to information and communication technologies integration into elementary schools in Turkey. Journal of Applied Sciences, 7(24), 4036-4039
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin
