Author :
Abstract
Diğer rekreatif etkinlik türlerine göre, sanatsal rekreasyon bağlamına giren etkinliklerin, kişinin yaşam doyumuna erişmesinde etkisi daha büyüktür. Çünkü sanatsal bir uğraş içinde olan birey, kendi iç dünyasına doğru bir yolculuğa çıkar. Birey, hayal gücünün yardımıyla yaratıcılık sürecine girer. Bu sürecin sonunda estetik haz yaşayan bireyin “ben” duyusu uyarılır. Bu aşama, insanın birey olma yolundaki ilk adımıdır. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman inceleme esasına göre hazırlanan bu makalede, sanatsal rekreasyon etkinlikleri içinde dramatik oyunların, yaşam doyumuna erişme konusunda bireye sağladığı avantajlar üzerinde kuramsal bir fikir tartışması yürütülmüştür. Çalışmanın temel savunusunu, “ben” duyusunu uyarmada diğer sanatsal rekreasyon etkinliklerine göre dramatik oyunların daha etkin olduğu düşüncesi oluşturmaktadır.
Keywords
Abstract
Compared to other types of recreational activities, activities that fall within the context of artistic recreation have a greater impact on one's life satisfaction. Because the individual who is in an artistic endeavor takes a journey towards his/her inner world. The individual enters the process of creativity with the help of imagination. At the end of this process, the “I” sense of the individual who experiences aesthetic pleasure is stimulated. This stage is the first step of man on the path to becoming an individual. In this article, which is prepared on the basis of document review, which is one of the qualitative research methods, a theoretical discussion was conducted on the advantages of dramatic games within the artistic recreation activities to the individual in achieving life satisfaction. The main defense of the study is the idea that dramatic games are more effective than other artistic recreation activities in stimulating the sense of “I”.
Keywords
- Abudukelimu, B. (2012). Çin Kaynaklarına Göre Taoizm, (Doktora tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Adler, A. (1985). İnsanı Tanıma Sanatı, (çev: Kamuran Şipal), İstanbul: Say Yayınları, İstanbul.
- And, M. (2003). Oyun ve Bügü, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
- And, M. (1972). “Özgür insan ve Boş Zamanları Değerlendirme Kavramı”, Özgür İnsan, Sayı 7.
- Aristoteles (2016). Poetika, Şiir Sanatı Üzerine, (çev. Ari Çokona, Ömer Aygün), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
- Bakırcıoğlu, R. (2012). Ansiklopedik Eğitim ve Psikoloji Sözlüğü, Anı Yayıncılık, Ankara.
- Caillois, R. (2015). Les Jeux et Les Hommes: Le Masque et Le Vertigie, Folio Essais, Galli- mard.
- Caillois, R. (1972). Man, Play and Games, The Free Press of Glencoe Inc, New York.
- Cevizci, A. (2011). Felsefe Sözlüğü, Say Yayınları, İstanbul.
- Dursun, Y. (2014). Oyunun Ontolojisi, Doğu Batı Yayınları, İstanbul.
- Eco, U. (1998). Ortaçağ Estetiğinde Sanat ve Güzellik, Can Yayınları, İstanbul.
- Glare, P. G. W. (1982). Oxford Latin Dictionary, Oxford University Press, United Kingdom.
- Heidegger, M. (1992). The Principle Of Reaso, İndiana University Press.
- Heidegger, M. (2002). De L’Origine de L’oeuvre D’Art, Retrieved from https://libgen.lc/ads.php?md5=520BBBAB3AD8CA1790E191E13CDED53E, Erişim tarihi: 11.01.2020
- Huizinga, J. (1995). Homo Ludens, (çev. Mehmet Ali Kılıçbay), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
- Karaküçük, S., Akgül B. M. (2016). Ekorekreasyon, Rekreasyon ve Çevre, Gazi Kitabevi, An- kara.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma ve Yöntemi (15. baskı). Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- Krell, D. F. (1972). ‘’Towards an Ontology of Play: Eugen Fink’s Notion of Spiel’’, Research in Phenomemology, 2(1), 63-69.
- Nutku, Ö. (1983). Dram Sanatı, Dokuz Eylül Üniv., GSF. Yayınları, İzmir.
- Rotherberg, A. (1971). “The Process of Janusian Thinking in Creativity”, Archives of General Psychiatry, 24(3), 195-205, Retrieved from https://dash.harvard.edu/handle/1/30203400, Erişim Tarihi: 22.20.2020
- Sağlam, T. (2003). ‘’Dramatik Eğitim: Amaç mı? Araç mı? Dramatic Education: Aim or Me- dium?’’ Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 17(17), Ankara.
- Sağlam, T. (2006). “Gavin Bolton Drama-Sanat-Öğrenme”, Yaratıcı Drama Dergisi, 1(2), An-
- Sak, U. (2014). Yaratıcılık Gelişimi ve Eğitimi, Vizetek Yayınları, Ankara.
- San, İ. “Eğitimde Yaratıcı Drama”, AÜ, EBF Dergisi, Cilt 23, Sayı 2, 1990, Ankara.
- Sezgin, B. (2015), Oyun-Tiyatro-Drama İlişkisi, BGST Yayınları, İstanbul.
- Şener, S. (1997). Yaşamın Kırılma Noktasında Dram Sanatı, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
- Tekerek, N. (2006). “Oyun Kavramı’ndan Drama’ya Drama’dan Dramatik Eğitim’e”, Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 22(22), Ankara.
- Temizyürek, F., Erdem, İ., Temizkan, M. (2007). Konuşma Eğitimi, Pegem Akademi, Ankara.
- Rojek, C., Shaw, M. S., Veal, A. J. (2006). A Handbook of Leisure Studies, Palgrave Micmil- lan, New York.
- Oida, Y. (2013). Görünmez Oyuncu, (çev. Özlem Turhal de Chiara), Boğaziçi Üniversitesi Ya- yınevi, İstanbul.
