Author :
Abstract
Küreselleşmenin ülke ekonomileri üzerindeki en önemli etkisi, rekabeti uluslararası alana taşımış olmasıdır. Gerek ülkeler gerekse firmalar açısından rekabet gücünü belirleyen temel faktör ise verimlilik artışının kaynağı olan yenilikçi faaliyetlerdir. Günümüzde yenilikler, sürdürülebilir ekonomik büyümenin, rekabet üstünlüğünün ve toplumsal refahın en önemli unsuru olarak kabul edilmektedir. Yeniliğin ekonomik büyüme üzerindeki pozitif etkisi üzerine literatürde birçok ampirik çalışma mevcuttur. Bununla birlikte yeniliğin etkin yönetimi için yeniliğin ölçülmesi önemli bir zorunluluktur. Çünkü yönetim biliminde kural olan ölçemezsen yönetemezsin kalıbı, yenilik ve yenilik yönetimi için de geçerlidir. Özellikle ülkeler açısından yenilik performansının analizi için yeni ölçme yöntemleri üzerine çalışmalar yapılmaktadır. Bu çalışmada yeniliğin ekonomik büyüme üzerindeki etkisi iktisat kuramları çerçevesinde ele alınmış, genel kabul gören yenilik ölçme yöntemleri incelenmiştir.
Keywords
Abstract
The most important effect of globalization on national economies is that it has carried the competition to the international arena. Today, innovations are considered as the most important element of economic growth, competitive advantage and the social welfare. There are many empirical studies in the literature on the positive impact of innovation on economic growth. However, measuring innovation is an important requirement for effective management of innovation. Because if you cannot measure, which is the rule in management science, you cannot manage the pattern, it is also valid for innovation and innovation management. Studies are carried out on new measurement methods for the analysis of innovation performance especially for countries. In this study, the effect of innovation on economic growth has been handled within the framework of economic theories, and generally accepted innovation measurement methods have been examined.
Keywords
- gereken sorular bulunmaktadır (Akçomak ve Kalaycı, 2016: 112). OECD’nin yenilik ölçümüne
- Avrupa Yenilik Karnesi, Avrupa Komisyonu tarafından 2001 yılından bu yana yayınlanan ve
- sınıflandırılmaktadır. 2019 yılı Avrupa Yenilik Karnesi sonuçlarına göre söz konusu
- 2019: 18-37).
- hareketle yedi aşamalı bir yöntemle hesaplanmaktadır (Ünlü, 2013: 178-179; European
- Comission, 2019: 14-18).
- 1 ya da 2 yıl öncesi alınır. Örneğin; 2013 yılı için 2010 ya da 2011 yılı referans yıl olarak
- 3. Aşama: Kayıp veriler için yaklaşık değerler oluşturulur. Örneğin; 2018 yılı için indeks
- hesaplaması yapılıyorsa ve 2018 yılı için kayıp veri söz konusu ise bir önceki yılın yani 2017
- yılının verisi yaklaşık değer olarak kullanılır. Eğer, 2018 yılı için endeks hesaplamasında 2017
- yılına ait veri kayıpsa, yine bir önceki yani 2016 yılına ait değer kullanılır.
- göre büyüme oranları aşağıdaki eşitlikle bulunur (Özsağır, 2016: 221).
- Tablo 6, Türkiye’ye ait yenilik karnesi sonuçlarını, on yenilik boyutu ve 2018 yılı için
- vermektedir. Buna göre Türkiye, 2018 yılındaki 59,2’lik yenilik endeks değeri ile orta yenilikçi
- Tablo 6. Türkiye’nin Avrupa Yenilik Karnesi Sonuçları (2018) Yenilik Boyutu
- AB Ortalamasına (ABort =100) Göre 2011-2018 Dönemi Göreli
- sütuna ayrılmaktadır ve her alt sütün kendine özgü göstergeleri içermektedir (Hancıoğlu, 2016:
- ekonomik, sosyal ve siyasi değişkenlerle yenilik iklimini dikkate almaktadır (Özsağır, 2016:
- 239-240; Karaata,2012: 10). Tablo 9, En Yenilikçi Ekonomi Endeksinin girdilerini
- The Economist Intelligence Unit’in 2009 yılında hazırladığı ve 2004-2008 dönemini kapsayan
- (2004-2008 Dönemi)
- için gereklidir. Kaynak: World Bank (2007), “Knowledge for Development”, World Bank Institute, p: 5. Bilgi Ekonomisi Endeksinde değerlendirilen 147 ülke içinde Türkiye’nin endeks değeri 5,16, sıralaması ise 70’dir. Dünya ortalaması 5,12 olan Bilgi Ekonomisi Endeksinde Türkiye’nin sahip olduğu 5,16’lık değer, ülkemizin yenilik performansının yeterli düzeyde olmadığını göstermektedir. Tablo 12, seçilmiş bazı ülkeler için Bilgi Ekonomisi Endeks sıralamasını vermektedir. Tablo 12. Seçilmiş Bazı Ülkeler İçin Bilgi Ekonomisi Endeksi Sıralaması, 2016
- konusu olmuştur. 1980’li yıllara kadar hakim olan neoklasik büyüme teorisi, teknolojik
- değişken olarak kabul etmiştir. Teorinin bu eksikliği, 1980’li yıllardan sonra Ar-Ge
- EIU (2009), “A New Ranking of the World’s Most Innovative Countries”, The Economist
- European Comission (2019), “European Innovation Scoreboard 2019-Mehodology Report”,
- s/native, Erişim: 04.01.2020. Freeman, C., Soate, L. (2003), “Yenilik İktisadı”, Tubitak Yayınları, Ankara. Freire-Seren, M. J. (1999), “Aggregate R&D Expenditure and Endogenous Economic Growth”,
- UFAE and IAE Working Papers, No:436.99. Hancıoğlu, Y. (2016), “Küresel İnovasyon Endeksini Oluşturan İnovasyon Girdi ve Çıktı
- Örneği”, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (4), ss: 131-157. Hasan, I., Tucci, C. L. (2010), “The Innovation-Economic Growth Nexus: Global Evidence”,
- Researh Policy, 39 (10), pp: 1264-1276. Insead ve Wıpo (2016), “Global Innovation Index 2016; Winning with Global Innovation”,
- Ithaca, Fontainebleau and Geneva. Insead ve Wıpo (2019), “Global Innovation Index: Creating Healthy Lives-The Future of Jones, C. I. (2018), “İktisadi büyümeye Giriş”, Çev.: Sanlı Ateş, İsmail Tuncer, 4. Basım,
- Literatür Yayıncılık, İstanbul. Karaata, E. S., (2012), “İnovasyonun Ölçümünde Yeni Arayışlar”, TÜSİAD-Sabancı
- Üniversitesi Rekabet Forumu Raporu, No: 2012-1, İstanbul. Lichtenberg, F. R. (1993), “R&D Invesment and International Productivity Differences”, NBER
- Working Paper Series, Working Paper No:4161. Lucas, R. E. (1988), “On The Mechanics of Economic Development”, Jornal of Monetary
- Economics, 22 (1), pp: 3-42. OECD (2005), “Oslo Manual, Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data”, ,
- OECD Publishing, Third Edition, Paris. Özcan, B., Arı, A. (2014), “Araştırma Geliştirme Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi:
- Analizi”, Maliye Dergisi, Sayı: 166, Ocak-Haziran, ss:39-55. Özsağır, A. (2016), “Yenilik Ekonomisi”, 3. Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara. Rebelo, S. (1991), “Long-Run Policy Analysis and Long-Run Growth”, The Journal of Political
- Economy, 99 (3), pp: 500-521. Romer, P. M. (1986), “Increasing Returns and Long-Run Growth”, The Journal of Political
- Sylwester, K. (2001), “R&D and Economic Growth”, Knowledge, Technology&Policy, 13 (4),
- pp: 71-84. Türker, M. T. (2009), “İçsel Büyüme Teorilerinde İçsel Büyümenin Kaynağı ve Uluslararası
- ss: 87-94. Uzkurt, C. (2017), “Yenilik (İnovasyon) Yönetimi ve Yenilikçi Örgüt Kültürü”, Beta Basım
- Yayım Dağıtım AŞ., 2. Baskı, İstanbul. Ünlü, F. (2013), “Avrupa Birliği Yenilik Karnesi ve Türkiye: Karşılaştırmalı Bir
- Değerlendirme”, Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, Sayı: 42, ss: 161-192. Ünsal, E. M. (2007), “İktisadi Büyüme”, İmaj Yayıncılık, Ankara. Ünsal, E. M. (2013), “Makro İktisat”, Genişletilmiş 10. Baskı, İmaj Yayıncılık, Ankara. Weng, L., Song, W., Sheng, S. (2012), “Empirical Research on Scientific and Tecnical
- Research, 2 (11), pp: 82-90. World Bank (2007), “Knowledge for Development”, World Bank Institute Yıldız, G. (2018), “Teknolojik İnnovasyonun Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkisi: Türkiye
- Harun Terzi Özel Sayısı, ss: 41-58. Zerenler, M., Türker, N. Ve Şahin, E. (2007), “Küresel Teknoloji, Araştırma Geliştirme (Ar-Ge)
- ss:653-667. https://ec.europa.eu/docsroom/documents/35915, Erişim: 09.12.2019 https://knoema.com/aomssce/knowledge-economy
