Author :
Abstract
Göç bir değişme sürecidir. Göçle birlikte hızla nüfusu artan kentlerde hızlı ama bir o kadar da plansız kentleşmeler olmuştur. Kentlerde nüfusun hızlı artışı, kalkınma, sanayileşme, tarımın insan gücünden makineleşmeye geçmesiyle bölgeler arası göçler artmış, kentlerin benzeri görülmemiş bir yoğunluğa ulaşmasına neden olmuştur. 1927 yılında 17.256 kişinin yaşadığı Antalya, 2018 yılına gelindiğinde 2.426.347 nüfusa sahip bir büyükşehir halini almıştır. Antalya, 1980’lerde yapılan turizm teşvikleriyle çok sayıda turistik tesise kavuşmuş, adını turizmle ön plana çıkarmayı başarmış, turizm hizmetlerine yönelik işgücü ihtiyacını ise diğer bölgelerden gelen içgöçle karşılamıştır. Kentin hızlı kentleşmesinde klasik kentleşme modellerinden farklı olarak en büyük etken olan turizm ile Antalya’nın kentleşmesini Mullins’in tarif ettiği “turizm kentleşmesi” olarak değerlendirilebiliriz. Bu çalışmada, 1980 sonrası turizmin Antalya’nın kentleşmesine etkisi, kentin işgücü dağılımının turizm alanında yoğunlaşması, kentin mekânsal dağılımı üzerindeki etkilerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Antalya’nın 1980 sonrası nüfus istatistiki verileri analiz edilip, hazırlanan veya uygulamaya konulan turizm kalkınma ve teşvik planları incelenerek Antalya’nın kentleşmesindeki etkiler tespit edilmeye çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
Migration is a process of change. There has been rapid but unplanned urbanization in cities whose population has rapidly increased with migration. The rapid increase of population in cities, development, industrialization and the transition from agriculture to manpower have increased the migration between regions and caused the cities to reach an unprecedented density. Antalya, where 17,256 people lived in 1927, became a metropolitan city with a population of 2,426,347 in 2018. Antalya, with the tourism incentives made in the 1980s, has reached many tourist facilities, has succeeded in putting its name to the forefront with tourism, and has met the need for labor for tourism services from the other regions. Unlike classical urbanization models, the most important factor in the rapid urbanization of the city is the ’tourism urbanization ti described by Mullins. In this study, the effect of post-1980 tourism on the urbanization of Antalya, the concentration of labor distribution in the tourism field, aims to reveal the effects on the spatial distribution of the city. The population statistics of Antalya after 1980 will be analyzed and the tourism development and incentive plans prepared or put into practice will be examined and the effects on the urbanization of Antalya will be determined.
Keywords
- Antalya Havalimanı Mülkü İdare Amirliği, İstatistikler. www.antalyahavalimani.gov.tr. (ET: 01.08.2019).
- Antalya İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü. www.antalyakulturturizm.gov.tr (ET: 22.06.2019)
- ATSO (Antalya Ticaret ve Sanayi Odası). (2013). Rakamlarla Antalya. Antalya: ATSO.
- Balcıoğlu, İ. (2007). Sosyal ve Psikolojik Açıdan Göç. İstanbul: Elit Yayınları.
- Varkıvanç, B. (2012). Selçuklu Öncesi Antalya’sı ve Kaleiçi. Dünden Bugüne Antalya. Kay- nak: http://www.antalyakulturturizm.gov.tr, (ET: 28.06.2019)
- Ceylan, M. A. (2013). Salihli'de (Manisa) İç Göçlerin Büyüklüğü ve Yönü, The Journal of Aca- demic Social Science Studies, 6/6, 305-335.
- Coşkun, O. (2013). İç Göçler Açısından Erzurum İlinin Analizi, Doğu Coğrafya Dergisi, 13/20, 239-266.
- Esengil, R. (2002). Antalya neden Bu Kadar Bozuldu?, Mimarlık Dergisi, 305, 60-62.
- Göç İdaresi Genel Müdürlüğü, İstatistikler. www.goc.gov.tr (ET: 11.07.2019).
- Gönüllü, A. R. (2010). Cumhuriyet Döneminde Antalya. İstanbul: Tarihçi Kitabevi.
- Güzel, S. ve Meder, M. (2011). Doğudan Göçün Denizli Toplumsal Yaşamındaki Yansımaları, Pamukkale Üniversitesi SBE Dergisi, 8, 117-136.
- Örs, H. (2005). Güney Antalya Turizm Gelişim Projesi, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 16/2, 204-210.
- Işık, Ş. (2005). Türkiye'de kentleşme ve kentleşme modelleri, Ege Coğrafya Dergisi, 14/1-2, 57- 71.
- Karpat, K. (2003). Türkiye’de Toplumsal Dönüşüm. Ankara: Timaş Yayın.
- Kocaman, T. (2008). Türkiye’de İç göçler ve Göç Edenlerin Nitelikleri (1965-2000), http://ekutup.dpt.gov.tr/nufus/kocamant/icgoc.pdf, (ET: 11.09.2019).
- Manavoğlu, E. ve Kutlu, N. Ö. (2012). Antalya Kenti’nin 1950’den Günümüze Kentleşme Sü- recinin Değerlendirilmesi, Dünden Bugüne Antalya. www.antalyakulturturizm.gov.tr, (ET: 18.08.2019).
- Mimarlar Odası Antalya Şubesi. (2006). Türkiye'nin Kıyı Bölgeleri, Mimarlık Dergisi, www.mo.org.tr (ET: 21.08.2019).
- Mullins, P. (1992). Cities for pleasure: the emergence of tourism urbanization in Australia, Built Environment, 18/3), 187-198.
- Gülcü, N. (2016). Alanya Halkevi ve Faaliyetleri, Cedrus. 4, 426-427.
- Gülcü, N. (2018). Çağlayan Dergisi’nin Antalya'nın Kültürel Hayatına Katkıları, Opus, 8/15, 1983-1999.
- Güçlü, S. (2002). Kentlileşme ve Göç Sürecinde Antalya’da Kent Kültürü ve Kentlilik Bilinci, Antalya: Kültür Bakanlığı.
- Sönmez, C. C. (2011). Antalya Mutasarrıfları, Valileri (1899-1950), İstanbul: Mimarlık Vakfı İktisadi İşletmesi.
- Işık, Ş. ve Zoğal V. (2017). Turizm Kentleşmesi Kavramı: Antalya Örneği, Ege Coğrafya Der- gisi, 26/2, 71-94.
- Tekeli, İ. (2008). Göç ve Ötesi. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
- Tolga, T. (2011). Küçük Gebze’nin Göç Serüveni. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınla- rı.
- TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu). (2019), www.tuik.gov.tr (ET: 1.07.2019).
- Yakar, M. (2013). 21. Yüzyılın başında Türkiye’de iller arası göçlerin mekansal ve istatistiksel analizi, Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks. 5/3, 239-263.
- Zobu, V. Z. (1977). O Günden Bugüne. İstanbul: Milliyet Yayınları.
