Author :
Abstract
Medyanın, yönetenler ile yönetilenler arasındaki iletişim köprüsünün has mimarı olduğu açıktır. Bu, işin doğasında yer alan bir gerçeklik olmanın yanı sıra, aynı zamanda medyanın gücüne de vurgu yapan bir nitelemedir. Kamuoyu (halk) ile “söylem seçkinleri”nden sayılan medya arasındaki bu doğrudan ilişki, haber olgusu söz konusu olduğunda bambaşka bir boyut kazanır: Bu noktada, haberin içerik ve görsel açıdan düzenlenmesi, şekillenmesi, mesaj olarak özellik kazanması ve formel yapıya bürünmesi editörlerin karar verdiği bir süreç halini alır. Medya jargonunda “eşik bekçileri” olarak tanımlanan haber editörlerinin bu süreçteki rolü, sadece iletişim kanallarını açmak ve kimi zaman saat başı değişen gündeme odaklanmak değil, bunun da ötesinde, bir dizi haber sayesinde seyircinin/okurun zihinsel formasyonunu da yönlendirmektir. Ancak bu süreçte haber konusundaki son sözün kime/kimlere ait olduğu sorusu ortaya çıkmaktadır. Eşik bekçileri, aynı zamanda “patronaj” olarak nitelendirilen medya sahiplerinin de sözcüsü müdürler? O halde “kamuoyu adına” nasıl haber yapacaklardır? Bu çelişki medyanın doğasında mı vardır? İşte tüm bu sorular her zaman tartışılmaktadır. Medyada zaman zaman rastlanan ve yönetimsel anlaşmazlıktan kaynaklı editör istifalarının veya “yeni yapılanma” gerekçesiyle editörlerin işten çıkarılmasının asıl nedeni de budur: Son sözü kim söylemeli?
Keywords
Abstract
It is explicit that the media is the particular architect of the bridge of communication between the rulers and the ruled. In addition to being a reality in nature of work, it is also a attribution that emphasizes the power of the media. The direct relationship between the public opinion (community) and the media considered among the “discourse elite” acquires a quite different dimension when it comes to news case: At this point, it becomes a process that the editors decide for the news to be arranged in terms of content and visuals, shaped, qualified as message and assumed to formal structure. The role of the news editors, who are defined as “gatekeepers” in the media jargon, in this process is not only to open the communication channels and sometimes to focus on the hourly changing agenda, beyond that, also to motive the mental formation of the audience / reader by means of a series of news. However, a certain question in this process has emerged that who has / have the final word. Are gatekeepers also spokespersons of media owners who are qualified as “patronage”. Then how will they make news in behalf of public opinion? Is there this contradiction in nature the media? Here, all these questions are always debated. This is main reason why the editors are resigned that it is originating from administrative conflict and sometimes are encountered in the media or why editors are dismissed on the grounds of “new structuring”: Who should say the final word?
