KLASİK GİTARDA ROMANTİK VE MODERN TEKNİK METODLARIN BAKIŞ AÇILARINDAKİ FARKLILIKLAR YÖNÜNDEN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ
Author :
Abstract
Klasik gitarda 1980’lere kadar uzanan Romantik performans geleneği, kendi müzikal anlayışına uygun bir teknik yaklaşım ortaya koymuştur. 1980 sonrası hakim olmaya başlayan yeni anlayış ise gitar tekniğini çok yönlü bakış açısı değişiklikleriyle modifiye etmiştir. Bu gelişmenin performans ve gitar eğitimine yansıması sistematik açıdan yeterli görülmemektedir. Farklılıkların kutuplaşma olarak görülmesi eğitimde sorunlar yaratmaktadır. Klasik müzikte öne çıkan “tarihsel farkındalıklı performans” anlayışının klasik gitar üzerindeki yansıması ve giderek gelişen bilgi toplumunun getirdiği avantajlar gitarda farklı ve üst düzey teknik becerilere yol açmıştır. Bu sürecin gitarın iç dinamiklerinden ziyade dışsal etkilerle gerçekleşmesi metodolojik açıdan sorunlar oluşturmuştur. Bu çalışmada Romantik dönemden Emilio Pujol’un metodu ve Vladimir Bobri’nin “The Segovia Technique” adlı kitabı, Modern dönemden ise Hubert Kappel ve Scott Tennant’ın metotları karşılaştırmalı olarak analiz edildi.
Keywords
Abstract
In classical guitar, the Romantic performance tradition dating back to the 1980s presented a technical approach that was suitable for its own musical understanding. The new understanding that began to be dominant after 1980 has modified guitar technique with changes in multi-directional perspectives. The reflection of this development in performance and guitar education is not considered systematically sufficient. The perception of differences as polarization creates problems in education. The reflection on classical guitar of the understanding of “historical awareness performance” that is prominent in classical music and the advantages of gradually developing information society have led to different and high-level technical guitar skills. The realization of this process through external effects rather than internal dynamics has created methodological problems. This study comparatively analyzes Emilio Pujol’s method and Vladimir Bobri’s book, The Segovia Technique, from the Romantic era with Hubert Kappel and Scott Tennant methods from the Modern era.
