Author :
Abstract
Eski Anadolu Türkçesi, Türkçenin Anadolu’da gelişim gösteren ve Türkiye Türkçesinin temelini oluşturan tarihsel bir dönemidir. Diğer tarihsel dönemlerde olduğu gibi bu dönemin de incelenmesi pek çok konunun aydınlatılması açısından önemlidir. Bu çalışmada Eski Anadolu Türkçesinde kal- fiili anlam ve yapı açısından incelenmiştir. Tarihsel metinlerdeki kelimelerin gerçek anlamları ve bağlam gereği kazandığı anlamlarının belirlenmesi onların daha doğru anlaşılmasını sağlayacaktır. Türkçenin bilinen her döneminde farklı işlev ve anlamlar yüklenen kal- fiili Eski Anadolu Türkçesinde de işlek bir biçimde kullanılmıştır. Çalışmamızda dönemin önemli eserlerinden Ahmed-i Dai Divanı, Dede Korkut, Garip-name, Mecmuatün-nezair, Süheyl ü Nevbahar, Yusuf u Züleyha, Yunus Emre Divanı taranmıştır. Tarama sonucunda kal- fiilinin esas fiil ve yardımcı fiil biçiminde kullanıldığı belirlenmiş ve bu iki ana başlık altında incelenmiştir. Kal- fiilinin esas fiil olarak yirmi sekiz farklı anlamı tespit edilmiştir. Ayrıca bir isim ve fiille bir araya gelerek birleşik fiiller ve deyimleşmiş yapılar oluşturduğu tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
Old Anatolian Turkish is historical period which forms the basis of the Turkish of modern Turkey and reflect a progress in the language. As in the case with other historical periods, study of the mentioned period is significant in order to enlighten the subject. In the presented study, verb kal- is analysed in terms of structure and meaning. Determining denotative meaning and context gain meaning of words in historical texts will provide a better understanding of them. In almost every known period of Turkish language different functions and denotations were ascribed to the verb kal- and this verb was used in a productive way in Old Anatolian Turkish as well.In our study, we searched the influential works of the period as Ahmed-i Dai Divanı, Dede Korkut, Garipname, Mecmuatün-nezair, Süheyl ü Nevbahar, Yusuf u Züleyha, Yunus Emre Divanı. As a result, we identified that the verb kal- was used as main and auxiliary verbs and these were studied in two different headings here in. We also found out that twenty-two distinct denotations of verb kal- were used in these texts. Furthermore, this verb formed compound verbs and idiomatic structures by combining a noun and verb together.
