Author :
Abstract
Reşat Nuri [Güntekin], Gizli El’i tiyatro piyesleri yazmakla meşgul olduğu, aslında roman yazmayı hiç düşünmediğini belirttiği bir sırada, Dersaadet gazetesinin sahibi olan arkadaşı Sedat Simavi’nin isteği üzerine kaleme almıştır. Arkadaşının “yapamam” yanıtını kabul etmemesi üzerine yazdığı bu ısmarlama roman, tiyatro yazarı Reşat Nuri için bundan sonra uzun yıllar devam edecek olan yeni bir kariyerin başlangıcını teşkil eder. Aslında yazarın bundan önce bir başka romanı daha vardır; 1918’de yazdığı Harabelerin Çiçeği. Eleştirmenler, genelde, Harabelerin Çiçeği’ni “roman denemesi” olarak kabul ederler ve bu eserin Reşat Nuri’nin sonraki eserleriyle kıyaslanabilecek bir nitelik barındırmadığını öne sürerler. Anlaşılan Reşat Nuri de Harabelerin Çiçeği için aynı şeyi düşünmüş, yazdığı eserden hiç memnun kalmamıştır. Öyle ki yazar, Harabelerin Çiçeği’ni görmezden gelerek 1920’de basılan Gizli El’i ilk romanı olarak tanıtır. Arkadaş hatrını kıramayarak yazdığı bu roman Reşat Nuri’yi fazlasıyla tatmin etmiş görünür; zira yazar, bu romandan sonra başta çok okunan ve sevilen Çalıkuşu olmak üzere peşi sıra onlarca roman yayınlayacaktır. Bu makale, sözü edilen iki romanı roman türüne atfedilenler, türden beklenenler bağlamında kıyaslayarak, her iki romanın bu beklentileri karşılayıp karşılayamadığını tartışmayı; Gizli El’in hem yazarı hem de eleştirmenler tarafından Harabelerin Çiçeği’ne göre neden daha başarılı bulunduğunu değerlendirmeyi; bir romancı olarak Reşat Nuri’nin roman türüne yüklediği anlamı, türden beklentilerini yorumlamayı amaçlar.
Keywords
Abstract
While Reşat Nuri [Güntekin] is busy with writing theater scripts and never thinks about writing a novel, his friend Sedat Simavi, who is the owner of Dersaadet newspaper, asks him to write a novel. Because his friend never accepts his answer “I can’t”, he writes this ordered novel, Gizli El, and this time becomes so important turning point in his career that theater writer Reşat Nuri now starts writing novels which lasts for a long time. In fact, before Gizli El, he already wrote another novel named Harabelerin Çiçeği in 1918. Critics, generally, evaluate Harabelerin Çiçeği as just a draft, not a real novel and assert that in comparison with his later novels, it is an inferior novel in terms of novelistic criteria. Apparently, Reşat Nuri also shares the same thought about Harabelerin Çiçeği and he is never satisfied with it. That is why he introduces Gizli El, which was published in 1920, as his first novel by ignoring Harabelerin Çiçeği. This novel written for the sake of the friend seems very satisfying for Reşat Nuri; such that, after this novel he publishes successively many novels including especially Çalıkuşu which is well-liked and widely read. This article aims at discussing these two novels by asking whether or not they fulfill the expectations in terms of the attributions to a novel as genre; evaluating the reasons why both Reşat Nuri and critics think that Gizli El is more successful than Harabelerin Çiçeği; interpreting Reşat Nuri's expectations from the novel genre, as a novel writer.
