Author :
Abstract
Erasmus, deliliğe övgü kitabında delilik tanrıçası Stultitia'nın diliyle konuşur. Delilik, kendisini çeşitli şekillerde över. Kitabın temel iddiası mutluluğun ancak delilikle mümkün olduğudur. Yani akıllı ve tedbirli insanlar mutlu olamazlar, ancak deliler ve çılgınlar mutlu olabilir. Kitap baştan sona bu iddianın savunulmasını ve örneklerle desteklenmesini içerir. Çeşitli grupları ele alan yazar deliliğe yakın olanların hem daha çok sevildiğini hem de daha rahat olduklarını ortaya koyar. Kitaba hâkim olan ironi deliliğin övgüsüdür. Her insan övülmekten hoşlanır. Fakat bir deli sizi överse tepkiniz ne olur? Sevinir misiniz yoksa üzülür mü? Erasmus’un eleştirilerinden avcılar, simyacılar, yazarlar, hukukçular, filozoflar ve devlet adamları paylarını alırlar ama o, en büyük payı din adamlarına ayırmıştır.
Keywords
Abstract
Erasmus speaks as insanity Goddess Stultitia in his book Encomium Moriæ. Insanity praises itself with several ways. Basic claim of the book is about being possible of happiness only with insanity. In other words, intelligent and cautious people cannot be happy but insane and mad people can be happy. The book entirely includes arguing and supporting this claim with examples. Writer deals with several groups and reveals that people who is close to insanity are more loved and more relax. The main irony of the book is the praise of folly. Each person likes be praise. But if a insane praise you what can be your reaction? Are you feel happy or sad? Hunters, alchemists, writers, legists, philosophers and politicians take a share from criticism of Erasmus but the allocates the biggest share to ecclesiastics.
