WILLIAM SHAKESPEARE’İN MACBETH ADLI ESERİNİN ÇİZGİ ROMAN UYARLAMASININ GÖSTERGELERARASI ÇEVİRİ VE YENİDEN YAZIM BAĞLAMINDA İNCELENMESİ
Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, disiplinlerarası bir faaliyet olan çeviriye göstergelerarası bakış açısıyla yaklaşmaktır. Bu çalışma, uyarlama kavramını çeviri bağlamında inceleyerek çevirinin yalnızca iki doğal dil arasında bir iletim aracı olmadığını aynı zamanda dilsel göstergelerden dil dışı göstergelere uzanan farklı gösterge dizgeleri arasında bir iletişim kanalı da olduğunu vurgulamaya çalışmaktadır. William Shakespeare’in önemli trajedilerinden Macbeth’i bugünün okuyucusuna modern bir İngilizceyle ve resimlerle desteklenmiş şekilde ulaştırma isteği sonucunda ortaya çıkan ve kaynak metnimiz olan eserin, uyarlama ve dilsel göstergelerin dil dışı göstergelere dönüştürülmesi işlemlerine en güzel örneklerden birini oluşturacağı değerlendirilmektedir. çalışmamızda, dili sadeleştirilerek çizgi romana uyarlanmış bu yeni Macbeth ile onun Türkçe çevirisi ve metnin orijinali ile Türkçe çevirileri, göstergelerarası çeviri ve yeniden yazım kavramları temelinde incelenmiş; orijinal eser ile uyarlama arasındaki farklar ve ortaya çıkan bu farkların esere kattıkları ve eserden götürdükleri üzerine değerlendirme yapılmaya çalışılmıştır.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to approach translation from intersemiotic perspective. Through examining adaptation within the context of translation, it is intended to be emphasized that translation is not just a means of transfer between two natural languages but also a channel of communication between linguistic and non-linguistic sign systems. The source text of our study, graphic adaptation of Shakespeare’s Macbeth, which is the result of the desire to convey this important tragedy with a modern English and with the support of illustrations to today’s reader, is assessed to be a good example of adaptation and transformation of linguistic signs into non-linguistic signs. In our study, graphic adaptation of Macbeth, its Turkish translation, and the original text of Shakespeare and its Turkish translations are examined in terms of intersemiotic translation and rewriting; and the differences between original and adaptation and gains/losses resulting from them are tried to be assessed.
