Author :
Abstract
Türkiye’de başta düzensiz artan sanayileşme ve beraberindeki gecekondulaşmayla birlikte ortaya çıkan çarpık kentleşme, kentlerde var olan tarihi yapıların da hızla yıpranmasına neden olmuştur. Bu türden bir tarihi yapıya örnek, İzmir Hacı Sadık Efendi İşhanı’dır. Tarihi İşhan’ı incelendiğinde, içerdiği eserlere yeterince önem verilmediği ve Han’ın giderek kaderine terk edildiği veya kullanılsa bile, yeterli özenin gösterilmediği gözlemlenmiştir. İşhanı, caddedeki diğer tarihi binalarda olduğu gibi gelinlik malzemelerinden oluşan satış mağazalarına dönüşmüştür. Bu çalışmada, yaklaşık yüz yıllık geçmişe sahip Hacı Sadık Efendi İşhan’ı hakkındaki verilere bazı görsel ve yazılı kaynaklar aracılığıyla ulaşılmış; yapının cephesinde yer alan ve bina henüz plan aşamasındayken Kütahya’dan getirilen Kütahya çini panolarının tarihsel özellikleri ve daha önce geçirmiş olduğu restorasyon sonuçlarının günümüzdeki son durumu fotoğraf ve çizimlerle belgelenmiştir. Elde edilen veriler göstermektedir ki, İşhanı’nın yok oluşa doğru giden süreci ancak profesyonel bir restorasyon çalışmasıyla engellenebilir. Tüm tarihi yapılarda olduğu gibi bu İşhanı’nda da korunma ve restorasyonun bilinçli ellerle yapılması, tarihi değerlerin gelecek nesillere daha sağlıklı olarak aktarılması için şarttır.
Keywords
Abstract
In Turkey, increasing industrialization and squatters that caused crooked urbanization has procured the rapid destruction of historic structures in cities. An example of that historical structure is İzmir Hacı Sadık Efendi Işhanı (the historical commercial building named Hacı Sadık Efendi, Izmir-Turkey). When the historical Işhanı is examined, it is observed that the works are not given enough importance and the Işhanı was gradually abandoned or, even if used, it is not given sufficient care to works. Recently, the Işhanı has been transformed into sales outlets that make up bridal items. In this study, the data about Hacı Sadık Efendi İşhanı with approximate one hundred-year-old has been reached through some visual and written sources. The historical features of the Kütahya tiles, which were brought from Kütahya during the construction of the building, and the restoration results, that had been spent before, are documented with photographs and drawings. The data obtained show that the process leading to the disappearance of the Işhanı can only be prevented by a professional restoration work. Just as it is in all historical buildings, it is a prerequisite for the preservation and restoration of the Işhanı to be carried out consciously and to transfer historical values more healthily to future generations.
