Author :
Abstract
Sanatın gerekli olup olmadığını yanıtlamadan önce nasıl ortaya çıktığını ve toplumsal yapılanmadaki rolüne değinmek daha doğru olacaktır. Sanat, ilk başta bir ritüel, sonrasında din çerçevesinde değerlendirilen izâh, sonrasında içselleşen form, daha sonrasında ise gerçeklikten kopartılan bir görüntü hâline gelmiştir. İnsanın bilme isteğinin yanı sıra üretimsel anlamda sanatı nereye konumlandırdığı da önemlidir. Bilginin ve sanatın içsel dinamiklerine ilişkin bitmek tükenmek bilmeyen öğrenme isteği de bu sorunun yanıtında yatmaktadır. Cevaptan çok sorunun daha değerli olduğu algısal mekanizma içerisinde karşılaştığımız paradokslar, aslında sanatın varlığı üzerine düşünmemizi arttırmakta, sanatın varsıl olan doğasına yeni önermeler ekleyebilmemizi sağlamaktadır. Düşüncenin kimliksel niteliği sanatın tümelliğine ilişkin en önemli göstergedir. Sonuç itibariyle insanın varlıksal nedenini sorgulamada bir araç niteliğinde olan sanat, yaşam sürdükçe soluk almaya devam edecektir.
Keywords
Abstract
It will be more correct that explain in order to prove whether art is necessary, i t is necessary to understand how it emerged in the beginning and its role in the social circulation. Primarily art is a religious ritual, followed by a narrative interpretation of the religion, afterwards a form internalized, an image that has been broken from reality afterwards. As well as of human desire to know it is also important where the art is positioned in the production sense.The answer to this question lies in the endless learning desire for the inner dynamics of knowledge and art. The paradox that we find in the perceptual mechanism that the problem is more precious is that we actually increase our thinking about the existence of art, and we can add new proposals to the rich nature of art.The identity of thought is the most important display of the integrity of art. As a result, art which is a vehicle for revealing human existence will continue to breathe for as long as life continues.
