Sanat ve Tasarım eğitiminde, ekoller ve bu ekollerin uygulamaları önemli bir yer oluşturur. Bireyler bu eğitimi alırken ekollerin kimlikleri ile kendilerini özdeşleştirir ve aidiyetlerini bunun üzerinden oluştururlar. Bauhaus ekolü bunlardan biridir. Bauhaus eğitim programını veya kurumlarını örnek alarak oluşturulan yapılar, başlangıçta ilkelere sadık kalarak hareket etseler de zaman içinde isimlerini olmasa da niteliklerini kaybetmişlerdir. Eğitim ve öğretim yapılmasını sağlayan akademik kadrolar kadar, eğitim yardımcıları da bu ekolün eğitime en önemli katkısı olarak kabul edilir. Sanat ve zanaat birlikte bu eğitimde yer alır. Yaratıcı bir çalışmanın uygulaması ve üretimi bu zanaatçı yardımcılar tarafından oluşturulup eğitim alanlara aktarılır. Tasarım ve sanat üretiminin birleşenleri sanat, zanaat, sanayii, somut olarak birbirleriyle ilişki içindeyken, yüzyılın sonuna doğru eğitim kurumlarında bu birliktelik görünmez hale gelmiştir. Oysa yüzyıllar boyunca sanatçı ve usta hatta ustalıktan gelen sanatçılar bu birliktelikten besleniyorlardı. Unutulan bu ilişkinin sorgulanması, bu metnin görevlerinden biridir. Zaman içinde kurumların yapısı ve nitelikleri değişim göstermiştir. Bu değişim kendiliğinden olduğu ve kendini olması gerekene dönüştürdüğünde bir sorun olarak algılanmaz. Bu metinden anlatılan doğal değişimin söz konusu olmadığıdır. Metin, sanat ve tasarım okullarında yok olan eğitim yardımcıları kadrolarının, eğitime katkılarını ve zaman içinde nasıl devreden çıkarıldıklarını irdeler ve sorgular. Atölyelerde üretim sırasında danışılan, neyin nasıl yapılacağını pratikte gösteren bu yardımcılar ve onların ülkemizdeki birkaç kurumda bu gün geldikleri yer, incelemenin konusu yapılmıştır. Metin oluşturulurken betimleyici araştırma biçimi yöntem olarak kabul edilmiştir. Araştırmanın sonuç bölümü, bir fikir, kavram veya ihtiyacın somuta dönüşmüş bir ürün haline getirilmesi ve bunun yanında bireylerin bu beceriyi kazanması eğitimini veren kurumların hızla değişime dur demesi gerekliliğini vurgular. Yaratıcı bireyler yetiştirmek amacındaki kurumların zaman içinde neleri kaybettiklerini göz önüne koymaya çalışmaktadır.
In art and design education, the schools and the practices of these schools constitute an important place. I