Doğal kaynaklar açısından zengin olmasına rağmen Ortadoğu coğrafyasındaki ülkelerin küreselleşme sürecinin “olumlu” getirilerinden yararlanamadıkları aksine küreselleşme sürecinden “olumsuz” anlamda etkilendikleri gözlemlenmektedir. Ortadoğu’da milyonlarca insan yeterli beslenme, sağlık, eğitim gibi olanaklardan yoksun bulunmakta, insan haklarına aykırı ve demokrasi dışı uygulamalarla karşı karşıya kalmaktadırlar. Siyasal, toplumsal ve ekonomik sorunların çözümünde küresel/yerel aktörlerin tavsiye edip uyguladıkları politikaların eleştirel bir yaklaşımla değerlendirilmesi gerekliliği konunun önem derecesini göstermektedir. Bu çalışmada ulusal ve uluslararası kurumlar tarafından izlenilen kalkınma politikaları ile demokrasi uygulamaları arasındaki ilişki “Ortadoğu” özelinde değerlendirilecektir. Ortadoğu özelinde toplumsal sorunların çözülmesi için öne sürülen politikaların geçerliliği çalışmamızın temel problematiğini oluşturmaktadır.
It is clearly seen that income distribution both between countries and within countries has been deteriorated in the process of globalization, and poverty has reached alarming levels. Millions of people in the Middle East, too, lack adequate nutrition, health and education facilities, and are facing with practices which are undemocratic as well as violating human rights. The policies that global / local actors suggest and implement in the solution to the political, social and economical problems have to be evaluated with a critical approach which in turn points out the importance of this issue. In this study, the relation between the development policies pursued by national and international institutions and democracy practices will be evaluated in the case of "Middle East". The validity of policies proposed for the solution to social problems in the case of Middle East will form the main problematique of our study.