Author :
Abstract
Karmaşık bir kültür gerçekliğini yansıtan mit, ulus inşa sistematiğinde folklorun önem kazanmasıyla birlikte milli estetiğin başat enstrümanlarından biri haline gelir. Türk milliyetçiliğine de yansıdığı şekliyle, bozulmamış milli tözü üzerinde taşıyan, bu yönüyle milli kimliğe referans olan, norm belirleyen, kökene işaret eden, güncel meselelerin çözümünde emsal olan, fedakarlık duygusunu besleyen, ulus için gerekli olan benzersizliği ve kadimliği temin eden eşsiz bir kaynağa dönüşebilme imkan ve potansiyeline sahiptir. Dönemin ulus inşa deneyimlerinin, bunun kültürel temel ve niteliğinin farkında olan Osmanlı aydınları, milli kur(t)uluşu doğuracak milli ruhun inkişafını halk dili ve kültüründe ararken, dönemin siyasi ve sosyal inkırazının devasını da en çok mitin şimdiyi reddeden motoriğinde bulur. Bu formülde mit; yakalanması ve aşılması gereken bir ilerleme dinamiğini kurgular. Sığınılacak ve yeniden doğulacak rahim olarak kurtuluş fikri ve retoriğini dölleyen asıl kaynak ise Ergenekon mitidir. Milli estetiğin ihtiyaç duyduğu sembolizm büyük oranda Ergenekon’dan devşirilir.
Keywords
Abstract
Myth, which reflects a complex cultural reality, becomes one of the dominant instruments of national aesthetic together with the importance of folklore in the nation building system. As reflected on Turkish nationalism, myth is possible to transform into a unique source that carries on the undisturbed national consciousness, which in this respect is the reference to the national identity, and determines the norm, identifies the root, serves as a model in the solution of the current affairs, nurtures the sense of self-sacrifice and provides the uniqueness and authenticity necessary for the nation. The Ottoman intellectuals, who are aware of the nation-building experiences of the period and their cultural roots and pecularity, are searching for the development of the national spirit that will lead to national liberation in the national language and culture. According to these intellectuals, rejecting the present, myth is cure of the social and political decline of the time. Myth in this form fictionalizes dynamics of progress which should be achieved and negociated. It is the myth of Ergenekon that seeds the idea and rhetoric of liberation as a womb to be sheltered and rebirthed. The symbolism required by national aesthetics is substantially derived from Ergenekon.
