Author :
Abstract
Suudi Arabistan Krallığı’nın öncülüğünde bazı Arap ülkelerinin de yer aldığı koalisyon güçleri Mart 2015 tarihinde Yemen’deki iç savaşa resmi yönetimin lehine askeri bir müdahalede bulunmuştur. Bu müdahaleden kısa bir süre sonra Arap Ligi (AL) zirvesinden bir “Ortak Arap Gücü” (OAG) kurulması kararı çıkmıştır. Bu karar, yıllardır Araplar arasında bir birlik özlemini çekenlerin umutlarının somut bir adımı olup olamayacağı sorusunu beraberinde getirmiştir. Ortadoğu’da hali hazırda süregelen dış müdahaleler, bölgesel gerilimler ve (mezhepsel) ayrışmalar göz önüne alındığında, bu yeni girişimin de aynı akıbete uğrama olasılığı yüksek gibi görünmektedir. Aşırı silahlanma ve mezhepçilik sorunları altında ezilen Ortadoğu coğrafyasında askeri teçhizat bakımından da tamamen yurtdışına bağlı olan Arap ülkeleri, siyasi ve ekonomik birliğini sağlamış olan Avrupa Birliği’nin hedeflediği “Ortak Avrupa Ordusu” modelini ve bu yönde atılan somut adımları bir örnek olarak ele alabilir. Sorunların çok katmerli ve boyutlu olduğu Ortadoğu’daki ihtilafların şiddete başvurulmadan, dış müdahale ve manipülasyonlara izin vermeden; diplomatik ve barışçıl yollardan çözümü bu coğrafya açısından daha makul bir seçimdir.
Keywords
Abstract
The Saudi Arabia – led coalition forces composed of some Arab countries launched military intervention to the Yemeni civil war on the side of the Yemeni government in March 2015. A few days after this intervention, the Arab League (AL) countries agreed to form a “Joint Arab Military Force” (JAF) at the summit. This decision raised the question whether it would be a concrete step forwards, the Arab Union for those who yearned for. Considering all presently ongoing foreign interventions, regional tensions, and sectarian fragmentations in the Middle East, it is highly likely that this new initiative will fail. In the geography of Middle East squeezed by the problems of excessive armament and sectarianism in the Middle Eastern space, which are entirely dependent upon foreign countries in terms of military equipment, it could follow the European Union's “Common European Army” as a model which was successful in achieving their political and economic unification, in order to take a concrete step to this direction. Considering multiplex and multidimensional problems of the Middle East, it is the most reasonable solution that military intervention should be the last resort to resolve the conflicts. Dealing with these problems through diplomatic and peaceful means without resorting to violence, and avoiding foreign interventions and manipulations might be more plausible choice for the region.
