Elit yönetim, yaratıcılık görevlerini yerine getiren yüksek, ayrıcalıklı tabakanın veya tabakaların ve nüfusun kalan kütlesinin (non-yaratıcı, üreme görevler yapan) istenen sosyal yapının zorunlu unsurları olduğunu iddia eden elit teorilerinin temel kavramıdır. Batı sosyoloji ve politlogiyasında "elit" kavramı kesin değildir. Ondan geniş anlamda kullanılır: faaliyetleri alanında en yüksek endeks almış adamları eklemek için; siyasi açıdan en aktif, iktidara meyil eden adamları, toplumun azınlık organize bölümünü, hakim sınıf eklemek için; toplumda daha büyük nüfuza, statüye, servete sahip olan adamları eklemek için; karizimaya sahip olan, "Tanrıdan ilham alan "adamları; toplumun sivil yaratıcı çoğunluğunun aksine, yaratıcı azlığını eklemek için; toplumda daha önemli görevler üstlenen, daha fazla etkisi olan adamları eklemek için; toplumun siyasi, ekonomik, kültürel hayatında önemli pozisyon yakalayan kişilerden oluşan nispeten küçük grupları eklemek için (siyasi elit, ekonomik elit, kültürel elit); bürokratik yönetim sistemindeki en kalifiye bilim adamları, yöneticiler ve yüksek görevlileri eklemek için; istenilen sosyal grubun - profesyonel, etnik, mahalli grupların önde gelen temsilcilerini (sporcular, teyyareçiler, hatta ovçuular eliti vb.), eklemek için. Herhangi bir durumda elit-kitle haçalanması sosyal sturukturun tehlilinde başlıca metodolojik prensiptir.
Elite management is the basic concept of elite theories that claim to be the essential elements of the desired social structure of the high, privileged strata or layers that perform their creative tasks and the remaining mass of the population (non-creative, reproductive). The notion of "elite" in Western sociology and politics is not clear. It is used in a broad sense: to add men with the highest index in their field of activity; The most active in politics, the tenders of power, the minority organizing section of society, the dominant class; To add men who have greater influence, status, and service in society; Men who are "inspired by God", who have the karma; Unlike the civilian creative majority of society, to add to its creative weakness; To add more influential men who undertake more important tasks in society; To add relatively small groups of people (political elite, economic elite, cultural elite), who hold important positions in the political, economic, cultural life of the society; To add the most qualified scientists, administrators and high officials in the bureaucratic management system; To include the leading representatives of the desired social group - professional, ethnic, local groups (eg sportsmen, whiskers, even ovchu elites etc.). In any case, the elite-mass slaughter is the main methodological principle in the danger of social strenght.