Author :
Abstract
İnsanlar buğdayı dünyanın değişik bölgelerinde farklı biçimlerde un haline getirmiştir. Basit ve ilkel değirmenler insan ve hayvan gücünün yanında su gücünün de kullanılmaya başlamasıyla teknolojik bir devrim geçirmiştir. Su değirmenleri; temelde besin kaynaklarından buğdayın, mısırın una dönüştürüldüğü önemli bir üretim yeridir. Anadolu’da su değirmenleri 20. yüzyılın son çeyreğine kadar işlevsel olarak varlığını sürdürmüştür. Ancak gelişen teknik şartlar içerisinde artan nüfusla birlikte varlıklarını yitiren ve yerlerini modern fabrikalara bırakan su değirmenleri bugün yok olmaya yüz tutmuştur. Bu çalışmada, kırsal kültürel mirasımızın en önemli su mimarisi örneklerinden olan su değirmenlerinin Duraklı örneğinde coğrafi özellikleri irdelenmiş, mimari ve yapısal özelliklerine değinilmiş, korunması ve gelecek nesillere taşınabilmesi konusunda nelerin yapılabileceği tartışılmıştır.
Keywords
Abstract
Man ground wheat into flour in a different way in the different parts of the world. The simple and primitive mills have evolved through the ages by using power of water and other technological developments. A water mill is an important production place where the basic grains such as wheat and corn are turned into flour. The water mills in Anatolia had continued their functional existence until the end of the last quarter of 20th century. However, with the increase of population under the eveloping technical conditions, and having lost their existence to modern factories, watermills face the danger of becoming extinct today. This paper investigates the geographical characteristics of water mills, important samples of water architecture of our rural cultural heritage in Duraklı, explains their architectural and geographical attributes and discusses what can be done in order to protect them and convey their identities to future generations.
