Author :
Abstract
Theo Jansen, 1990 yıllardan beri PVC boru, pet şişe, naylon ve yapışkan bant gibi temel malzemeleri kullanarak kinetik heykeller yapıyor. Jansen'in heykelleri, basit fizik kurallarıyla inşa edilen karmaşık mekanik düzenekler, bilgisayar yardımıyla geliştirilmiş ve test edilmiş ileri genetik algoritmalara dayalı kinetik yürüyüş aksamları ve kendi habitatlarına dair bir mekanik farkındalık yaratan kinestetik tasarımları ile yeni bir doğa tasavvurunun sürekli gelişen ve evrimleşen ürünleridir. Heykeller, tıpkı evrim sürecinde olduğu gibi doğanın zorlu koşulları ile uyumlu hayatta kalma stratejilerinin estetize edildiği, başka bir deyişle form bulduğu bir süreç içinde ete, kemiğe bürünüyor. Jansen'in heykelleri verili kozmos (evren) içinde, kozmosu ayakta tutan logos (düzen) üzerinde tahakküm kurma perspektifi olmayan, kendine has bir hızlı evrim süreci ile kendi paralel chronos (zaman) dizgesini oluşturan bir bios (yaşam) kurgulama amacını güdüyor. Jansen'in kumsal hayvanları, insanla
Keywords
Abstract
Theo Jansen creates kinetic statues since 1990s based on PVC pipes, pet bottles, nylon sheets, and duct tape. Jansen's statues are ever developing and evolving products of a new consideration of nature with complex mechanisms built on basic physical rules, kinetic frames based on genetic algorithms as developed and tested by the aid of computers, and kinesthetic designs creating a mechanical awareness of their habitat. The statues shape in flesh and bones through a process by which survival strategies are aestheticized, or basically find certain forms, against the challenging natural conditions as it has been with the evolution process. Through a particular fast evolution process, Jansen's statues aim to construct bios (life), which creates its parallel chronos (time) system within the given cosmos (universe) without any perspective of dominating the very logos (order) that maintains the cosmos. Opening a new debate on the ethos of evolution, Jansen's creatures provide human beings
.jpg)