Author :
Abstract
On dokuzuncu yüzyılın ilk yarısında fotoğrafik imgenin yaratılması ve yayılması, yirminci yüzyılın en önemli olaylarından biri olan imge bombardımanına giden yolu açar. İmge bombardımanı; sinema, televizyon, uydu yayıncılığı, internet, kişisel bilgisayarlar, tabletler ve akıllı cep telefonları ile çılgın bir seyir alır. İmge bombardımanına maruz kalan kitlelerin tepkilerini yalnızca sosyokültürel çalışmalar odağında değerlendirmek eksik bir yaklaşım olacaktır. Christian Keysers, Frans de Waal, Michael Shermer ve Robin Dunbar’ın argümanlarının ortak noktası olan nörobiyolojik yaklaşımları temel alan bu çalışma, imge bombardımanının kitlelerde geçici bir empati felci yarattığını öne sürmektedir. İnsan beyninin yüz binlerce yıllık süreçte geliştirdiği empatinin sınırları ortalama yüz elli kişi için çizilmiştir. Bu önkabulden hareketle özellikle yirminci ve yirmi birinci yüzyılda izleyicilerin savaş ve çatışma haberleri gibi yoğun şiddet içerikli görüntülere verdikleri tepki, geçici bir
Keywords
Abstract
The invention and spreading of photographic images in the second half of the nineteenth century paved the way for image bombardment which is one of the most important facts of twentieth century. Image bombardment progresses immensely with the contribution of the cinema, television, satellite broadcasting, internet, personal computers, tablet computers and smart phones. Analyzing the reactions of masses exposed to image bombardment merely in terms of sociocultural perspectives will not give the whole picture. The aim of this study is to argue that the temporary empathic paralysis of masses caused by image bombardment based on neurobiological perspectives that is the common ground of Christian Keysers, Frans de Waal, Michael Shermer and Robin Dunbar’s arguments. The limits of empathy, which has been developed by human brain through hundreds of thousands of years, were drawn for one hundred and fifty people. Following from this, especially in the twentieth and twenty first centuries the
