Author :
Abstract
Bu çalışmada feminizm ve İngiliz Feminist Tiyatro arasındaki ilişki açıklanmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda ilk önce feminizmin tanımı, dalgaları ve çeşitleri anlatılmıştır. 1960’lı yıllardan beri dünyanın çoğu yerinde kadınların hak arama direnişini artıran feminizm akımı, sayısız kuruluşun ortaya çıkmasına neden olur ve birçok sanat dalını etkiler. Özellikle 1968 sonrası İngiltere’deki feminist kuruluşların, öteki ülkelerdeki kuruluşlarla karşılaştırıldığında İngiltere’deki kuruluşların daha fazla olduğunu görürüz. 1960’lı yıllarda dünyada yayılan feminizm akımı tiyatroyu da etkilemiştir. Feminist tiyatro, kadınların sorunlarını sahnede ortaya koyarak, onlara yönelik var olan olumsuz uygulamaları düzeltme çabasındadır. Bu çerçevedeki çalışmamızda, tiyatro tarihinde feminist özellikli oyunlara değinildikten sonra İngiltere’de feminist tiyatronun nasıl ortaya çıktığı örneklerle dile getirilmiştir.
Keywords
Abstract
In this study, it has been tried to explain the relationship between feminism and the English feminist theatre. In this respect, first the definition of feminism, its waves and types have been clarified. The feminist movement, which is a boycott that seeks for women rights since the 1960s in most parts of the world, has affected manifold art forms and caused to emerge several organizations. Especially, when we compare the feminist organizations after 1968 in England with other countries, it is obvious that there are more organizations in England. Feminism, which became worldwide in the 1960s, affected the theatre as well. Feminist theatre shows women’s problems on the stage and tries to improve the negative applications towards women. In our study, after referring to the first feminist characteristic plays in theatre history, how feminist theatre appeared in Britain has been commented on with examples.
Keywords
- ALLEN, Robert, (Ed.). (2004). The Penguin Dictionary. London: Penguin.
- ANADOLU AJANSI HABER. (2010). “23 Haziran Dünya Dul Kadınlar Günü”. (Anadolu Ajansı, www.aa.com.tr, 23.12.2010 ).
- ARDEN, Jane. (1971).Vagina Rex and the Gas Oven. United Kingdom: Calder Publications Ltd..
- ARİSTOPHANES. (2000). Lysistrata: Kadınların Savaşı. (Çev. Azra Erhat ve Sabahattin Eyüboğlu). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- AUCOIN, Erin. (2009). “Drama not Child’s Play”. Ottowa: Citizen. (16.12.2009).
- BANHAM, Martin (Ed.). (1995). The Cambridge Guide to Theatre. Cambridge University Press.
- BERKTAY, Fatmagül. (2000). Kadınların İnsan Hakları: İnsan Hakları Hukukunda Yeni Bir Açılım. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- BİÇER, Rana. (2009). Caryl Churchill'in Top Girls ve Fen adlı oyunlarında Feminist söylem. Kafkas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- BILLINGTON, Michael. (2009). “A Doll’s House”. The Guardian. (20.05.2009).
- BILLINGTON, Michael. (2012).”A Taste of Honey-Review”. The Guardian. (30.10.2012).
- BRIDENTHAL, Renate, KOONZ, Claudia. (1977). Becoming Visible: Women in European History. Boston: Houghton Mifflin Company.
- BRYSON, Valerie. (2003). Feminist Political Theory: An Introduction. Gordonsville, VA, USA: Palgrave Macmillan.
- CARLSON, Susan. (1994). Women and Comedy: Rewriting the British Theatrical Tradition. USA: Michigan Press.
- CASE, Sue Ellen. (1988). Feminism and Theatre. London: Macmillan.
- CASE, Sue Ellen. (2006). “ Cinsiyetin Gücü:İngiliz Kadın Oyunları, 1958–1988”.(Çev. Özgür Çiçek). Mimesis 12:147-161. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
- CASE, Sue Ellen. (2007). “The Masked Activist: Greek Strategies for the Streets”. Oxford: Theatre Research International 32(2): 119–129.
- CROWDER, Diane Griffin. (1983). “Amazons and Mothers? Monique Wittig, Helene Cixous and Theories of Women’s Writing”. Contemporary Literature Vol 24 (2): 117-144.
- DELANEY, Shelagh .(2000). A Taste of Honey. California: Avalon Travel Publishing.
- ENGELS, Friedrich. (2002). Ailenin, Özel Mülkiyetin ve Devletin Kökeni. (Çev. Kenan Somer). Ankara: Sol Yayınları.
- EURİPİDES. (2006). Medea.(Türkçesi: Metin Balay). İstanbul: Mitos Boyut Tiyatro Yayınları.
- FAIRBAIRNS, Zoe. (2001). “On Not Writing”. Engendering Realism and Postmodernism: Contemporary Women Writers in Britain. (Edited by Beate Neumeier). Amsterdam: Rodopi Press.
- FIRESTONE, Shulamith. (1993). Cinselliğin Diyalektiği. (Çev. Yurdanur Salman). İstanbul: Payel Yayınları.
- FREEDMAN, Etselle. (2002). No Turning Back. Westminster, MD, USA:Ballantine Publishing Group.
- GABRIEL, Ayala H. (1992). “Living with Medea and Thinking after Freud: Greek Drama, Gender, anad Concealments”. Cultural Anthropology 7(3): 346–373.
- GARDNER, Lyn.(2001). “Faking it”. The Guardian. (19.12. 2001).
- GOODMAN, Lizbeth. (1993). Contemporary Feminist Theatres: To Each Her Own. London: Routledge.
- GREEN, Karen. (2000). “ De Sade, de Beauvoir and Dworkin”. AustralianFeminist Studies Vol 15(31):69-80.
- GÜL, Sinan. (2009). Feminist Tiyatro Metninin Nitelikleri ve Model Oyunlarda Yansıması. Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- HAUGEN, Einar. (1979). İbsen’s Drama: Author to Audience. Minneapolis: University of Minnesota Press.
- HENDERSON, Jeffrey. (1996). Three Plays by Aristophanes: Staging Women. London: Routledge.
- HENIG, Ruth. (2001). Women and Political Power: Europe Since 1945. Florence, KY, USA: Routledge.
- HICKLING, Alfred. (2008). “A Taste of Honey”. The Guardian. (20.11. 2008).
- HITCHINGS, Henry. (2009). “ A Doll’s House has a modern Agenda”. London: Evening Standart. (20.05.2009).
- HOOPER, Chloe. (2002). “Spiced-Up Girls”. The Guardian.(14.09.2002).
- IBSEN, Henrik. (1959). Nora: Bir Bebek Evi. (Çev. Cevat Memduh Altar). İstanbul: Maarif Basımevi.
- MADSEN, Deborah L. (2000). Feminist Theory and Literacy Practice. London. GBR: Pluto Press.
- McDONALD, Jan. (1990). “New Women in New Drama”. New Theatre Quarterly 6: 31– 42.
- MYERS, Ben. (2008). “Realism to Reality: TV Drama’s Sad Demise”. The Guardian. (10.06.2008).
- OLIVER, Kelly. (1993). “Julia Kristeva’s Feminist Revolutions”. Hypatia Vol 8(3): 94- 114.
- OSBORNE, John.( 1996). Look Back in Anger. London:Faber and Faber.
- ÖZKALP, Enver. (2004). Davranış Bilimlerine Giriş. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınevi.
- RAMPTON, Martha. (2008). “The Three Waves of Feminism”. Pacific Vol 41(2).
- REINELT, Janelle. (2006). “Brecht’in Ötesinde: Britanya’nın Yeni Feminist Tiyatrosu”. (Çev. Sinem Yılancı). Mimesis 12: 299–312. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi
- ROUSSEAU, J.J. (1955). Emile. (Trans. Barbara Foxley). London: Dent.
- ROWBOTHAM, Sheila. (1989). The Past is Before Us: Feminism in Action Since the 1960s. Boston: Beacon.
- RUDDEN, Liam. (2005). “Honey, I put on the Play”. Evening News. (31.03. 2005).
- SCHWARTZ, Howard. (2004). Tree of Souls: The Mythology of Judaism. New York: Oxford University Press.
- SIERZ, Aleks. (2009). Suratına Tiyatro. (Çev. Selin Girit). İstanbul: Mitos Boyut
- SPENCER, Charles.(2006). “This Honey is Still Fresh After more than 40 Years”. The Telegraph. (9.06. 2006).
- SUĞUR, Serap. (2006). Toplumsal Yaşamda Kadın. (Ed. OĞUZ, Gürsel Yaktıl). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- ŞEVKİ, Abdullah. (2006). “Feminist bir Düşünür: Luce Irigaray”. Mevsimsiz.
- WANDOR, Michelene. (1984). “The Impact of Feminism on the Theatre”. Feminist Review18:76-92.
- WANDOR, Michelene. (2001) Post War British Drama: Looking Back in Gender. Florence, KY, USA: Routledge.
- WEITHMANN, Michael. (2004). Xantippe ve Sokrates: Antik Çağ Atina’sında Aşk, Evlilik, Cinsellik ve Cinsiyet. (Çev. Akın Kanat). İzmir: İlya Yayınevi.
- WILCOCKSON, Nigel. (2003). “The 50 greatest Classics”. The Times. (17.02. 2003).
- WOLLSTONECRAFT, Mary. (1792). A Vindication of the Rights of Women. (Harmondsworth: Penguin, 1978).
- YAMANER, Güzin. (2001). 20.Yüzyıl Tiyatrosunda Kadın Bakış Açısının Yansımaları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- YILDIRIM, Aysel ve SÖNMEZ, Ayşan.(2006). “Giriş”. Mimesis 12: xiii-xix. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
