Author :
Abstract
Günümüzde hızla küreselleşen dünyada birçok arkaik ve eski kültür özelliklerinin yokluğa mahkûm oluşu, üzüntü verici bir gerçektir. Eski moda tatlı bazı nesnelere veya hâllere tavırlara bir yerlerde rast gelmek, uzun zamandan beri bir özlem olagelmiştir. Hoş oluşları bir yana, bazı eski teknikler, savaş zamanlarında şahit olunduğu gibi, faydalıdırlar da. Eski kültürler, örneğin Tuareg yüz peçesi gibi, gizemli öğeler de barındırırlar. Bir yandan yeni kültürler de, hattâ bazen yapay olarak sürekli olarak inşa edilirler. Salt kendi başlarına veya tarihsel gerekçeler ışığında kıymeti bilinmesi gereken eski kültürlerin, olumsuz ve günümüzle bağdaşmaz tarafları ise uygulamada zamana uyarlanmalı ve ancak erdemli yanları korunmalıdır.
Keywords
Abstract
It is a pathetic fact that on today’s speedily globalizing world, many archaic or otherwise old cultural traits are destined to get extinct. Since long ago, it is a nostalgic craving to encounter nice old-fashioned objects or old-fashioned ways and means, somewhere. Being nice let alone; some primitive techniques also possess utilitarian values, as witnessed in war times. Old cultures also harbor mysterious artifacts like the Tuareg veil, for instance. On the other hand, new cultures are also getting continuously built, sometimes even artificially. Even though old cultures are worth appreciation per se or in the light of historical grounds; their negative and incompatible-with-the-day aspects should be adapted to the times, while virtuous sides should be preserved.
