Author :
Abstract
Bu çalışma, Kore Budist tapınak kültüründe müzik (ör. beompae, chwitada) ve yemek (sachal eumsik) pratiklerinin çokduyulu yapısını inceleyerek, bu unsurların beden ve zihin üzerindeki bütüncül etkilerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, müzik ve yemeğin yalnızca ritüel ya da kültürel araçlar olarak değil, aynı zamanda “bedenin akordu”nu sağlayan duyusal deneyimler olarak işlev gördüğünü savunmaktadır. Her iki pratik de Budist felsefenin temel ilkeleri olan şiddetsizlik, sadelik ve farkındalık doğrultusunda şekillenirken, bireysel arınma ve kolektif farkındalığı teşvik eden tamamlayıcı süreçler üretmektedir. Batı merkezli duyusal analizlerin ötesine geçen bu çalışma, Kore Budizmi’nde ses ve tat deneyimlerinin eşzamanlı ve dönüştürücü karakterine odaklanmaktadır. Nitel yöntemlere dayalı olarak yürütülen araştırmada literatür taramasının yanı sıra, Kore'deki tapınaklarda yapılan gözlemler ve ritüel katılımlarıyla birincil veriler toplanmıştır. Müzikal icralar ile yemek hazırlama ve tüketme süreçleri fenomenolojik ve kültürel-anlam çözümlemesiyle değerlendirilmiştir. Tapınak müziği ve yemekleri, sadece duyulara hitap eden unsurlar değil, aynı zamanda etik yaşamın ve zihinsel dönüşümün taşıyıcılarıdır. Çalışma, duyuların bastırılması yerine, uyumlandırılarak zihinsel uyanışa yönlendirildiği Kore Budist estetik anlayışını ortaya koymaktadır. Bu bağlamda müzik ve yemek, ritüelin aracı değil, bizzat ritüelin kendisine dönüşmekte; beden ise sessizlik ve sadelikle hizalanan bir çalgı hâline gelmektedir.
Keywords
Abstract
This study aims to examine the multisensory structure of music (e.g., beompae, chwitada) and food (sachal eumsik) practices within Korean Buddhist temple culture, analyzing their holistic effects on the body and mind. It argues that music and food function not merely as ritualistic or cultural tools, but as sensory experiences that contribute to the "tuning of the body." Both practices are shaped by core principles of Buddhist philosophy—non-violence, simplicity, and mindfulness—producing complementary processes that foster individual purification and collective awareness. Moving beyond Western-centered sensory analyses, this study focuses on the simultaneous and transformative character of taste and sound experiences in Korean Buddhism. Employing qualitative methods, the research integrates literature review with primary data collected through field observations and ritual participation in Korean temples. Musical performances and the processes of preparing and consuming temple food were analyzed through phenomenological and cultural-interpretive approaches. Temple music and cuisine are not merely elements that appeal to the senses; they serve as conduits for ethical living and mental transformation. The study highlights a Korean Buddhist aesthetic understanding in which the senses are not suppressed but harmonized, directing practitioners toward spiritual awakening. In this context, music and food cease to function as mere instruments of ritual—they become the ritual itself; the body, in turn, is reconceptualized as an instrument attuned to silence and simplicity.
