Author:
Abstract
Metaeleştirel yaklaşımda bir eleştirmenin eserini eleştirmek; eleştirel bir yaklaşımın ilke ve yöntemlerini tanımlamak ve değerlendirmek; eleştirinin teorik temellerini sorgulamak; eleştirilen metnin tarihini, amacını veya içeriğini incelemek önemlidir. Bu makale, John Donne'un “The Canonization”, “The Relic”, and “A Valediction Forbidding Mourning” adlı şiirlerini metaeleştirel bir yaklaşımla incelemeyi amaçlarken, onu bir şair olarak değil, bir nazım yazarı olarak, sadece aşağılanan ve kınanmış değil, aynı zamanda gıpta edilen bir şair olarak da göstermek için yapılan eleştirilere odaklanacaktır. Donne zamanının geleneksel şairlerinden farklı olarak, entellektüel çeviklik ve kişisel yanıtlar aradı. Ayrıca, yaşadığı zamana göre çok ileride olan sanat kuramlarını takip etti. Bu makalede seçilen Donne eleştirisi, Donne'un nükte yeteneği kullanarak şiirinde yeni bir şey yaratmasına rağmen, bir şair olarak görmezden gelindiğini ve göz ardı edildiğini ortaya koymaktadır.
Keywords
Abstract
In metacritical approach, it is important to critique a critic's work; to describe and evaluate the principles and methods of a critical approach; to question the theoretical foundations of criticism; or to study the history, purpose, or context of a critical text. This paper aims at scrutinizing John Donne’s “The Canonization”, “The Relic”, and “A Valediction Forbidding Mourning” through metacritical approach by focusing on some of the criticism made to demonstrate him not as a poet but as a versifier, as well as an inferior poet who was not only condemned but also envied. Unlike the traditional poets of his time, Donne demanded intellectual agility and personal response. He also followed aesthetic theories that were too sophisticated for his time. The criticism upon Donne selected in this paper reveal that Donne has been ignored and disregarded as a poet even though he uses his wit and creates something new in his poetry.