İNGİLİZ DOĞU HİNDİSTAN ŞİRKETİ'NİN GELİR VE TİCARET POLİTİKASININ BENGAL'DEKİ ETKİSİ: BÜYÜK KITLIK BAĞLAMINDA
Author:
Abstract
Bu makalede İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nin 1770’lerde meydana gelen büyük kıtlık sırasında ticaretinde ve gelir politikasında yaşadığı etki tarihi kaynaklar doğrultusunda ele alınmaya çalışılmıştır. Araştırmalarımıza göre, İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nin beklenmedik bir şekilde güçlenmesi, kısa vadeli gelir ve ticaret politikaları, Bengal'in ekonomisine büyük zarar vermiştir. 1769'da yaşanan uzun süreli kuraklık, bu çıkmazda işleri daha da kötüleştirmiştir. Sonuç olarak 1770'de Bengal'de (Bengalce 1176) tarihte 'Siattarer Manantar' olarak bilinen Yetmiş Altı Büyük Kıtlıktan biri olarak ortaya çıkmıştır. Şirketin yaptığı hesaplamalar doğrultusunda Bengal halkının yaklaşık üçte biri bu kıtlıkta açlıktan ötürü hayatını kaybetmiştir. Bengal'in tarımı, ticareti ve endüstrisi ciddi şekilde zarar görmüştür. Ancak kıtlık sırasında, şirketin sorumsuz eylemleri ve sertliği özellikle belirgin hale gelmiştir. Kıtlık dönemlerinde bile önceki yıllarda olduğu gibi vergiler toplanmış, çoğu şirket yetkilisi ve çalışanı olan tüccarların malları stoklanması durumu çekilmez bir hale getirmiştir. Elimizdeki bilgiler çerçevesinde İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nin spekülatif bir ticari şirket olduğunu göstermektedir. Şirketin sorumsuz yönetimi ve dar görüşlü gelir ve ticaret politikaları, müreffeh bir bölgenin (Bangla) telafisi mümkün olmayan bir yıkımına yol açmıştır.
Keywords
Abstract
The impact of the English East India Company as a trade and revenue policy during the Great Famine of the 1770s is discussed in this article. An attempt has been made to write a standardized essay by studying historical data. According to studies, the English East India Company's unanticipated acquisition of power, short-sighted revenue, and trade policies wreaked havoc on Bengal's economy. The long-term drought of 1769 made matters worse in this predicament. The outcome was a devastating famine in Bengal in 1770 (Bengali 1176) that became known as 'Siattarer Manantar', the Great Famine of Seventy-Six in history. According to the company government's calculations, about one-third of the people of Bengal died of hunger in this famine. Bengal's agriculture, trade and industry were all severely harmed. During the famine, however, the corporate government's irresponsible actions and harshness became particularly obvious. Even in times of famine, the levy of taxes was collected as in previous years, and the stockpiling of traders (most of whom were corporate officials and employees) made the situation unbearable. Analyzing the data shows that the English East India Company is a profiteering commercial organization. The company's irresponsible governance, short-sighted revenue, and trade policies led to the destruction of a prosperous region (Bangla), which never recovered.